Το δίλημμα συμφωνία ή Grexit, υπαρκτό αλλά κίβδηλο για το λαό
Δημοσιεύτηκε στις: 11, Ιούλ 2015 στην εφημερίδα ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Ο ελληνικός λαός το τελευταίο διάστημα
βρίσκεται αντιμέτωπος, με διαφορετικό από την προηγούμενη περίοδο τρόπο,
με έναν χυδαίο εκβιασμό. Συμφωνία ή Grexit! Κρώζουν όλοι όσοι εδώ και 5
χρόνια απεργάζονται την εξαθλίωση και τη δυστυχία του. Μόνο που αυτήν
τη φορά με τον εκβιασμό της ρευστότητας των τραπεζών και το capital
control που έχει επιβληθεί στις τράπεζες, βλέποντας τα προσεχώς από την
ταινία καταστροφής του Grexit που οι σκηνοθέτες των Βρυξελλών και της
υποτέλειας καθημερινά του παρουσιάζουν, βρίσκεται μουδιασμένος
αδυνατώντας να αρθρώσει μια καθαρή απάντηση στους δυνάστες του. Έχει
μπροστά του μια κυβέρνηση που στη βάση της βελτιωμένης (;) πρότασης
Γιούνκερ (που λίγες μέρες πριν καταψηφίστηκε) ικετεύει για ένα τρίτο
μνημόνιο και από την άλλη τους εκβιασμούς ενός τμήματος του γερμανικού
ιμπεριαλισμού, ότι ούτε αυτή θα γίνει δεκτή. Με το κίνημα, τον
καθοριστικό για τα πάντα λαϊκό παράγοντα να απουσιάζει από τις
εξελίξεις, οι απαντήσεις σε αυτές τις συνθήκες γίνονται όλο και πιο
δύσκολες.
1. Ανεξάρτητα με τη στάση που κράτησε ο
καθένας μπροστά στη ναρκοθετημένη κάλπη της 5ης Ιούλη, δεν πρέπει σε
καμία περίπτωση να επιτραπεί στα κοράκια που λύσσαξαν να επιβάλουν σε
ένα λαό τον τρόμο και την υποταγή, να εμφανίζονται δικαιωμένοι και
ρεβανσιστικά στο προσκήνιο. Δεν θα πρέπει να επιτραπεί σε κανέναν να
καταλογίσει μια ενδεχόμενη χρεοκοπία στην «απείθαρχη» στάση ενός λαού,
στην άρνησή του δηλαδή να δεχτεί μέτρα καταδυνάστευσης του ίδιου και της
χώρας. Οι πολιτικές των μνημονίων ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσαν σε
οικονομικό αδιέξοδο και αργά η γρήγορα σε σενάρια χρεοκοπίας. Μιας
χρεοκοπίας που, ακόμη και αν τώρα αποφευχθεί, θα επανέλθει στην
επικαιρότητα με ακόμα χειρότερους οικονομικά όρους. Ουκ ολίγες φορές
έχουμε σημειώσει από αυτές τις γραμμές ότι τα εφαρμοζόμενα μνημόνια δεν
στοχεύουν στην επίλυση του δημοσιονομικού ζητήματος της Ελλάδας, αλλά
στην αφαίμαξη και την υποδούλωση του λαού και του τόπου και στην αρπαγή
του πλούτου του. Τα σενάρια του Grexit δεν γεννήθηκαν με το δημοψήφισμα
ούτε θα έλλειπαν από το τραπέζι αν είχε υπάρξει άλλο αποτέλεσμα. Άλλωστε
η κυβέρνηση από την επόμενη μέρα, μετατρέποντας όπως είχε υποσχεθεί το
«όχι» σε ένα μεγάλο και καθαρό «ναι», πήγε στις Βρυξέλλες για
επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων, όχι εκ του μηδενός όπως έλεγε, αλλά
κουβαλώντας η ίδια την πρόταση των δανειστών που απέρριψε το
δημοψήφισμα, ακυρώνοντάς το.
2. Τα μυθεύματα περί κακών και καλών
Ευρωπαίων, στα οποία και αυτή η κυβέρνηση έχει επενδύσει κομμάτι της
προπαγάνδας και της πολιτικής της, πρέπει να λάβουν τέλος μαζί με τα
ψεύτικα διλήμματα ευρώ ή δραχμή, μνημόνια ή Grexit κλπ. Δεν είναι κακοί
αυτοί που θέλουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ και καλοί αυτοί που τη
θέλουν μέσα. Απλά έχουν ενδεχομένως διαφορετικά συμφέροντα τα οποία
είναι όλα λιγότερο ή περισσότερο εχθρικά προς τον ελληνικό λαό. Εκείνοι
οι κύκλοι του γερμανικού μεγάλου κεφαλαίου που εδώ και καιρό μιλούν για
έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, βλέπουν ότι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν
τα συμφέροντά τους μέσα από τη διατήρηση της Ελλάδας στην ευρωζώνη ή,
πιο σωστά, μπορεί να βλέπουν ότι το ίδιο καλά ή και καλύτερα, μπορούν να
εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους με την Ελλάδα εκτός του ευρώ. Αυτό δεν
σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός θα πρέπει να διεκδικήσει τη σωτηρία του
στις μνημονιακές πολιτικές που όρισαν μέχρι σήμερα την καταστροφή του,
«κόντρα στις επιθυμίες του Σόιμπλε», όπως υποκριτικά τον καλούν οι
ντόπιοι ευρωλάγνοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης. Ούτε ότι θα
πρέπει να ταυτίσει γενικώς και αορίστως την ελευθερία του με ένα
Grexit, όπως καλούν να πράξει κάποιες φωνές της αριστεράς.
3. Το πρόβλημα με το οποίο είναι
αντιμέτωπος ο ελληνικός λαός είναι βαθύτερο και μεγαλύτερο, από το αν θα
έχει στην τσέπη του ευρώ ή δραχμές και άρα και η λύση δεν μπορεί να
αναζητηθεί εκεί. Είναι αντιμέτωπος με τον ιμπεριαλισμό και την πολιτική
της εξάρτησης, η οποία με τους υπάρχοντες πάντα πολιτικούς συσχετισμούς
και όσο δεν θα βγαίνει ο ίδιος ο λαός στο προσκήνιο, θα υπάρχει μετά
την Κυριακή είτε εντός είτε εκτός του ευρώ. Ακόμη και στην περίπτωση
ενός Grexit στο βαθμό που θα διαχειρίζονται τα πράγματα οι πολιτικές
δυνάμεις που υπηρέτησαν και υπηρετούν την πολιτική που μας οδήγησε εδώ,
την επομένη στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση θα κινηθούν και αντίστοιχα
εκβιαστικά διλήμματα θα προσφέρουν στο λαό. Το ίδιο ισχύει και για τους
δυνάστες του τόπου. Η Μέρκελ δεν προσφέρει στον ελληνικό λαό με ένα
Grexit την ανεξαρτησία του και θα ήταν αφέλεια να το πιστεύει κανείς
αυτό. Είτε με συμφωνία είτε όχι, μετά την Κυριακή θα είναι εδώ για να
απαιτεί μέσα από τις νέες «λύσεις που θα προσφέρει» την εξυπηρέτηση των
συμφερόντων του γερμανικού και του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.
4. Έχουμε εδώ και καιρό επισημάνει ότι ο
ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξαπόλυση μιας ακόμη πιο
άγριας επίθεσης, τα χαρακτηριστικά και οι στόχοι της οποίας αναδείχθηκαν
ιδιαίτερα και τις μέρες του δημοψηφίσματος. Το μέλλον που του
ετοιμάζουν δεν θα είναι διαφορετικό και δεν θα κριθεί από το αν θα
υπάρξει ή όχι συμφωνία. Η συμφωνία που θα του προσφέρουν δεν θα οδηγήσει
απλά σε ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών. Η ενδεχόμενη συμφωνία
που θα αποτελεί ένα 3ο μνημόνιο, θα σημάνει τη χαριστική βολή στη
δημόσια υγεία, σε μια στιγμή που ο υφυπουργός ομολογεί ότι είναι υπό
κατάρρευση και ότι απαιτείται άμεση ενίσχυση. Το ίδιο θα συμβεί με την
παιδεία και την πρόνοια, ενώ ο λαός θα βρεθεί αντιμέτωπος με νέους
φόρους και περικοπές σε ένα κράτος που οι κοινωνικές δομές διαρκώς θα
συρρικνώνονται. Η ανεργία, η φτώχια και η εξαθλίωση θα απλωθούν ακόμα
πιο γοργά στην ελληνική επικράτεια, όσο και αν στα χαρτιά θα σχεδιάζουν
επενδύσεις και ανάπτυξη. Οι «επενδύσεις» άλλωστε που θα προβλέπει
επιτακτικά και αυτή η συμφωνία και για τις οποίες ασκούν ασφυκτικές
πιέσεις οι ξένοι δυνάστες δεν είναι άλλες από τις ιδιωτικοποιήσεις, που
κάτω από όποια ταμπέλα και αν γίνουν (μεταρρυθμίσεις, αξιοποίηση κλπ) θα
σημάνουν την αρπαγή της ΔΕΗ και του ορυκτού πλούτου της χώρας, των
υποδομών και κάθε άλλης ακίνητης περιουσίας που ορίζει τον δημόσιο
ελληνικό πλούτο. Ένα νέο 3ο μνημόνιο υπό αυτές τις συνθήκες θα
υποθηκεύει το μέλλον του τόπου και των επόμενων γενεών, οι οποίες σε
καθεστώς αποικιακού ελέγχου θα δουλεύουν για την αποπληρωμή των παλιών
και νέων υποδουλωτικών οικονομικών συμβάσεων. Η συμφωνία που προσφέρουν
ισοδυναμεί με χρεοκοπία για το λαό. Και για αυτό η απάντηση δεν μπορεί
να είναι αυτή που προάγει το παλιό και νεόκοπο μνημονιακό μπλοκ, «δώστα
όλα για να ανοίξουν οι τράπεζες». Και αν ακόμη έτσι επιθυμεί η Τρέμη και
ο Πρετεντέρης να σταθεί ένας λαός απέναντι στο μέλλον του, καθήκον των
εργαζομένων είναι να μην επιτρέψουν κάτω από το βάρος των στυγνών
εκβιασμών το ξεπούλημα του τόπου και των παιδιών τους
5. Όσο και αν οι έξαλλοι αλαλάζοντες
παπαγάλοι των ΜΜΕ θέλουν να επιβάλλουν την ανιστόρητη αντίληψη που λέει
ότι το μέλλον του λαού και του τόπου κρίνεται από την πορεία των
διαπραγματεύσεων ή πολύ περισσότερο από μια συμφωνία, ο ελληνικός λαός
θα πρέπει ψύχραιμα να αναγνώσει σωστά την πραγματικότητα και να ορίσει
τη θέση και τη στάση του. Όχι, το μέλλον της Ελλάδας δεν κρίνεται
στιγμιαία σε κάποιο Eurogroup, όπως δεν μπορεί να κριθεί και σε μια
κάλπη. Το μέλλον του τόπου ορίζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί και η ταξική
πάλη. Από αυτή την άποψη, όσο αυτοί οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν, όσο ο
λαός θα απουσιάζει από το προσκήνιο και θα παρακολουθεί τις
διαπραγματεύσεις με τις οποίες οι δυνάστες του και οι υποτελείς τους
σχεδιάζουν το μέλλον του ανάμεσα σε μνημόνια και χρεοκοπίες, θα
οδηγείται με βεβαιότητα σε χειρότερη θέση. Όσο αυτή η πολιτική κατάσταση
παραμένει δεν έχει κανείς να περιμένει λύσεις την Κυριακή. Γιατί, όπως
γίνεται καθαρό και παραπάνω, ο ελληνικός λαός είναι αντιμέτωπος με την
εξαπόλυση της πιο βάρβαρης και άγριας επίθεσης. Γιατί πολύ απλά η
συμφωνία και το Grexit τους θα είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Θα
είναι δυο σενάρια χαραγμένα από τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών
κέντρων και η διαχείρισή τους θα γίνει στα πλαίσια της πολιτικής της
εξάρτησης και της υποτέλειας για την εξυπηρέτησή τους. Όσο και αν
φαντάζει δύσκολο, όσο και αν δεν φαίνεται να αποκρίνεται άμεσα σε
ερωτήματα που ζητούν τούτη τη στιγμή απάντηση ο δρόμος της ελπίδας για
τον ελληνικό λαό περνάει μέσα από την οργάνωση και την πάλη του.
Αρνούμενος τα βρώμικα διλήμματα που του θέτουν - και δεν θα σταματούν
να του θέτουν - πρέπει αυτήν κιόλας τη στιγμή να οργανώσει την πάλη του
με ενότητα και αλληλεγγύη. Πρέπει να προτάξει τους αναγκαίους αγώνες,
που από αύριο είτε με συμφωνία είτε με χρεοκοπία, θα μπορούν να βάλουν
φρένο σε αυτήν τη λυσσασμένη επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον του και να
χαράξουν το δρόμο για πραγματικές λύσεις. Να οργανώσει τη συλλογική
αντίστασή του, ώστε ότι και αν συμβεί να αρνηθεί τα υποκριτικά χέρια της
ιμπεριαλιστικής φιλανθρωπίας, πατώντας πάνω στην πραγματική λαϊκή
αλληλεγγύη, αυτήν που θα κατευθύνει τον κόσμο στην οργανωμένη πάλη για
την υπεράσπιση της ζωής του. Όσο δύσκολα και αν φαίνονται τα πράγματα,
κανείς δεν είναι πιο δυνατός από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό.