Μ-Λ ΚΚΕ: Καμιά ψήφο σε αυτούς που υπόσχονται ότι… θα σχίσουν τις πιο βαριές συνέπειες του μνημονίου …που θα εφαρμόσουν
Εγείρεται
το ερώτημα: υπήρξε προδιαγεγραμμένη η πορεία και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ,
σε αυτήν τη νέα βίαιη προσαρμογή των εργατολαϊκών νοικοκυριών σε αυτό
το τρίτο επαχθέστατο Μνημόνιο;
Ας δούμε το κάδρο.
Α)
Κατ’ αρχήν ολόκληρο το ιδεολόγημα του ΣΥΡΙΖΑ ακουμπά στη βάση του
Ευρωκομμουνισμού που υπηρέτησαν πιστά οι Καρρίγιο, Μαρσέ, Μπερλινγουέρ,
Ντ’ Αλέμα, Υ, Κύρκος, κλπ. Όλα τα ρεβιζιονιστικά κόμματα της Ιταλίας,
Γαλλίας, Ισπανίας και τα άλλα κόμματα του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος
μετατράπηκαν σε φιλοϊμπεριαλιστικές πολιτικές δυνάμεις (αποδοχή ΝΑΤΟ και
ΕΕ) που στη γραμμή και τη δράση τους δεν είχαν καμιά διαφορά από τα
αστικά κόμματα αυτών των χωρών. Σε αυτό το πλαίσιο υπάγονται και οι
δηλώσεις Τσίπρα για αποδοχή των «δεσμεύσων» της χώρας στο ΝΑΤΟ και την
ΕΕ.
Στη
συνέχεια, οι επισκέψεις σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Βερολίνο,
Παρίσι, κ.α. του Τσίπρα ή και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές
της 25ης Γενάρη 2015, και οι επαφές τους σε διάφορα φόρα, κατ’ ιδίαν
συναντήσεις με Μέρκελ, Ολάντ, Λαγκάρντ, Γιούνκερ, εκπροσώπους διαφόρων
hedge funds, με τραπεζίτες και επιφανείς οικονομολόγους, οι δηλώσεις
στήριξης Ομπάμα προς μία ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι παρεμβάσεις
Τσίπρα στις συνελεύσεις του ΣΕΒ, κλπ., κλπ., αναδεικνύουν τις
προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει πως σε καμία περίπτωση η διακυβέρνησή
του δεν πρόκειται να αποκλίνει από τη γραμμή των μνημονιακών δεσμεύσεων
των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, και Σαμαρά-Βενιζέλου.
Από
την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι, αντιλαμβανόμενοι ότι μόνο μία κυβέρνηση
κατ’ όνομα «Αριστερά» θα μπορούσε να περάσει τα μνημονιακά μέτρα, εκεί
που απέτυχε ο Σαμαράς, αποδέχθηκαν (με αρκετές επιφυλάξεις) ένα σχήμα με
κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό άλλωστε το σχήμα, ενός μεγάλου συνασπισμού,
προσβλέπει αναφανδόν η Γερμανία, εκτιμώντας –μέσω της εφημερίδας Bild-
και τα ποσοστά των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη: 28% ΣΥΡΙΖΑ, 25% ΝΔ!!!
Β)
Η στήριξη στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τον ΣΕΒ, τους
τραπεζίτες, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, σ' όλες τις κρίσιμες
πρόσφατες ψηφοφορίες, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για τον ταξικό
προσανατολισμό της, στα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας και του
ιμπεριαλισμού.
Ακόμα
και οι πρώτες φάσεις των «διαπραγματεύσεων» με τον ανεκδιήγητο
Βαρουφάκη στο ρόλο του υπερυπουργού Οικονομικών, το σχετικό ροκάνισμα
του χρόνου, οι διαφωνίες και οι αντιπαραθέσεις με τους κοινοτικούς
αξιωματούχους και οι αντιθέσεις Ουάσιγκτον-Βερολίνου πάνω στο ζήτημα της
αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, βοήθησαν στο να υπάρξει ο «χρόνος
ωρίμανσης» για τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το κατάλληλο έδαφος
για να προχωρήσουν οι κατ’ ιδίαν συμφωνίες Τσίπρα με τους Μέρκελ, Ολάντ,
Γιούνκερ και Σούλτς, μετατρέποντας τη χώρα σε νεοαποικία και το λαό μας
σε υποζύγια ξένων και ντόπιων συμφερόντων.
Γ)
Η παραίτηση της συγκυβέρνησης αμέσως μόλις ψηφίστηκαν στη Βουλή η νέα
δανειακή συμφωνία (14 Αυγούστου) με το βάρβαρο Μνημόνιο και η άρον-άρον
προσφυγή στις κάλπες, ώστε να επικυρωθεί και να νομιμοποιηθεί η
επερχόμενη μνημονιακή καταιγίδα με μία νωπή λαϊκή εντολή, δίνουν σαφώς
την εντύπωση μιας συμφωνημένης τακτικής με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα,
προκειμένου να επιβληθούν τα αντιλαϊκά μέτρα και να απαλλαγεί ο ΣΥΡΙΖΑ
από το άχθος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Μπορούμε
αβίαστα να διαπιστώσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εντολές των ξένων
ιμπεριαλιστών, κράτησε ύπουλη στάση απέναντι στα εργατολαϊκά στρώματα,
κάνοντας εμπόριο ελπίδων, ξεφτιλίζοντας και δυσφημώντας τις ιδέες και
τους αγώνες της Αριστεράς, σκορπίζοντας την απογοήτευση, την
αποστράτευση και την ηττοπάθεια μέσα στις γραμμές του λαϊκού κινήματος.