Τα μέτρα για την πανδημία χαλαρώνουν και η πολιτική της υποχρεωτικότητας σκληραίνει
Στο μέτωπο της πανδημίας, η κυβέρνηση επείγεται να αφαιρέσει μέτρα
και να επαναφέρει την «κανονικότητα», καθώς μπροστά ανοίγεται η
τουριστική περίοδος.
Ανεξάρτητα αν οι θάνατοι και οι διασωληνωμένοι
παραμένουν ψηλά, ανεξάρτητα αν οι «σκληροί δείκτες» που πάνω τους
χτίστηκαν τα μέτρα των απαγορεύσεων -ανάλογα κάθε φορά με τις
κυβερνητικές και όχι τις υγειονομικές προτεραιότητες- μετρούν σε
καθημερινή βάση 400-500 διασωληνωμένους και 60-80 θανάτους, η κυβέρνηση
-υποβοηθούμενη σε ειδησεογραφικό επίπεδο και από τον πόλεμο στην
Ουκρανία- έχει υποβαθμίσει σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο την πανδημία.
Μπροστά στο άνοιγμα της τουριστικής περιόδου ο Πλεύρης προαναγγέλλει τη χαλάρωση των μέτρων, κατά παράβαση όλων των κυβερνητικών εξαγγελιών, πως τα μέτρα που λαμβάνονται σχετίζονται με την εξέλιξη της πανδημίας και πως τάχα η κυβέρνηση παίρνει ή αφαιρεί μέτρα με βάση τα λεγόμενα των ειδικών.
Φυσικά δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται αυτό, καθώς το ίδιο σκηνικό
επαναλήφθηκε και πέρσι αλλά και πρόπερσι, κάτω από την πίεση της
τουριστικής αγοράς που οδήγησε την κυβέρνηση να κηρύξει την καλοκαιρινή
«λήξη» της πανδημίας. Συζητώντας ταυτόχρονα και για την
αναποτελεσματικότητα πολλών από τα μέτρα που λαμβάνονται, ρίχνοντας και
πάλι τις ευθύνες στην κοινωνία που δεν τα εφαρμόζει.
Αν ωστόσο από τη
μία οδεύει η κυβέρνηση προς χαλάρωση των μέτρων της υποτιθέμενης
υγειονομικής προστασίας, από την άλλη σκληραίνει τη γραμμή της
υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών, παρότι έχει χρεοκοπήσει παταγωδώς και
παρότι έχει αποκαλυφθεί πλήρως ότι η υποχρεωτικότητα δεν έχει καμία
υγειονομική βάση παρά μόνο σχετίζεται με την εμπέδωση της πολιτικής του
αυταρχισμού, της πυγμής και του τιμωρητισμού, με τα βασικά δηλαδή
συστατικά στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής.
317.962 ανεμβολίαστοι άνθρωποι άνω των 60 ετών, κατά βάση
συνταξιούχοι οι περισσότεροι από αυτούς, με συντάξεις από 350 μέχρι 600€
τιμωρούνται με πρόστιμα 100€ το μήνα. Μέτρο εξοντωτικό και ταξικό,
μέτρο ανάλγητου και τιμωρητικού χαρακτήρα, στο όνομα μάλιστα της υγείας
και της προστασίας των ανθρώπων και της κοινωνίας.
Αντίστοιχα 7000
χιλιάδες ανεμβολίαστοι ανεσταλμένοι υγειονομικοί καταδικάστηκαν με την
πολιτική της υποχρεωτικότητας από το Σεπτέμβριο να ζουν χωρίς κανένα
εισόδημα, ούτε καν με κάποιο από τα ψευτοεπιδόματα που δίνει η κυβέρνηση
σε κοινωνικές κατηγορίες που λιμοκτονούν. Και αυτό επίσης στο όνομα της
υγείας και της προστασίας της κοινωνίας.
Με βάση τις εξαγγελίες της κυβέρνησης και του ακροδεξιού υπουργού
υγείας Πλεύρη, μετά το τέλος Μαρτίου οι ανεσταλμένοι υγειονομικοί
οδηγούνται στην απόλυσή τους από το ΕΣΥ, κατά παράβαση κάθε εργασιακού,
ανθρωπιστικού, υγειονομικού ακόμη και συνταγματικού δικαιώματος.
Ζήτημα
για το οποίο οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, ακόμη και των
υγειονομικών, ακόμη και των υποτιθέμενων ταξικών σωματείων, όταν δεν
σιωπούν, ίσα που ψελλίζουν, για την τιμή των όπλων και κάτω από πιέσεις
κάποια μισόλογα. Όταν μάλιστα οι απολύσεις αυτές συνδέονται με το
άνοιγμα της πόρτας στο χτύπημα ευρύτερων εργασιακών σχέσεων και
ευρύτερων εργασιακών δικαιωμάτων που αφορούν το δημόσιο και όταν μάλιστα
συνδέονται και με το χτύπημα του συστήματος της δημόσιας υγείας.
Οι
στόχοι της κυβέρνησης για το δημόσιο σύστημα υγείας δεν κρύφτηκαν. Δεν
κουκουλώθηκαν, ούτε καν στα δυο χρόνια της υγειονομικής κρίσης της
πανδημίας. Αντίθετα, έχουν γίνει ολοφάνεροι καθώς το ανεπαρκές δημόσιο
σύστημα υγείας εγκαταλείφθηκε στη μοίρα του, υποχρηματοδοτούμενο ακόμη
περισσότερο, υποστελεχωμένο ακόμη περισσότερο, αδύναμο να αντέξει τη
μεγάλη πίεση της πανδημίας. Γεγονός που αποτελεί, στρατηγική επιλογή της
κυβέρνησης, για το συνολικό χτύπημα όλων των δημόσιων κοινωνικών
παροχών.
Ο ελληνικός λαός πλήρωσε και πληρώνει ακριβά την κυβερνητική πολιτική
με βαρύ φόρο θανάτων, ραγδαίας εξάπλωσης της νοσηρότητας και όλων των
παθήσεων που καλπάζουν. Όπως πλήρωσε και αδρά τα αρπακτικά της ιδιωτικής
υγείας που ενίσχυσε η κυβέρνηση με την πολιτική της.
Οι στόχοι της
κυβέρνησης είναι διακηρυγμένοι και προβλέπουν μέσα από τις Συμπράξεις
δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) την υποχώρηση και εξαφάνιση του
δημοσίου συστήματος υγείας προς όφελος του ιδιωτικού και τη λεηλασία του
δημοσίου συστήματος με την εκχώρησή του στο ιδιωτικό.
Προβλέπει την
εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στα δημόσια νοσοκομεία, αλλαγή
στις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων και μεγαλύτερη
επιβάρυνση των ασφαλισμένων.
Πάνω στα ερείπια της πανδημίας αυτό είναι το νέο ΕΣΥ που χτίζεται από
το Μητσοτάκη και τον Πλεύρη, με πρόβλεψη για κατάργηση και συγχώνευση
νοσοκομείων και κλινικών. Άλλωστε πέρσι το καλοκαίρι, τον Ιούλιο του
’21, ο πρωθυπουργός έλεγε στην Καθημερινή πως: «Έχουμε περιφερειακά νοσοκομεία, μερικές φορές, περισσότερα από όσα θα πρέπει να έχουμε» και πως είναι «ξεπερασμένο το αίτημα για προσλήψεις στα νοσοκομεία».
Αποτελεί
επιτακτική ανάγκη για το λαό η πλατιά προβολή των αιτημάτων και ο
αγώνας για Δημόσια και Δωρεάν Υγεία και για την παύση κάθε ενέργειας
απολύσεων υγειονομικών.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος