Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χέρι-χέρι με τους εγκληματίες πολέμου, ενάντια στις διαθέσεις του λαού για ελεύθερη και ανεξάρτητη Παλαιστίνη
Σε σταυροφορία υπέρ των ισραηλινών εγκληματιών επιδίδεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο όνομα της «στρατηγικής εταιρικής σχέσης» συνολικά της ελληνικής ολιγαρχίας με το κράτος-δολοφόνο, χωροφύλακα των αμερικανικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεπικουρείται από την ουσιαστική στήριξη ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που με το κυβερνητικό τους αποτύπωμα συνέβαλαν αποφασιστικά στην ενίσχυση της ολόπλευρης ενσωμάτωσης της Ελλάδας στο Ευρωατλαντικό άρμα και τις τριμερείς συνεργασίες με την αμερικανική εποπτεία.
Η χώρα για άλλη μια φορά, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, μετατρέπεται σε στρατιωτικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. Τώρα, στο πλαίσιο της κατάπτυστης συμφωνίας για της βάσεις, η πολυάριθμη ΝΑΤΟική αρμάδα, που συνδράμει στη σφαγή των Παλαιστινίων, ανεφοδιάζεται και εξορμά στην περιοχή από τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Αυτή η αρμάδα υποστήριξε την πρόσφατη αεροπορική επιδρομή στην ανατολική Συρία με το «κλασικό» και πάντα θρασύ πρόσχημα της «νόμιμης άμυνας» ενάντια σε «παραστρατιωτικές οργανώσεις υποστηριζόμενες από το Ιράν».
Οι στρατιωτικές «διευκολύνσεις στις ΗΠΑ από την Ελλάδα», σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας, δεν εξαντλούνται στις βάσεις που ολοένα και πολλαπλασιάζονται, καθώς η τεράστια αεροναυτική παρουσία έχει φρακάρει τη Σούδα, την Αλεξανδρούπολη και τις γνωστές βάσεις τους. Οι αμερικανοί αναπτύσσονται κιόλας χρησιμοποιώντας το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, «πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης», αναδείχνοντας και συμβολικά τα φονικά χαρακτηριστικά της παρακμασμένης Δύσης. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι στις αμερικανικές επιλογές. Ο Μαρινάκης σε ερώτηση για το αν πέρα από την Ελευσίνα «θα δοθούν κι άλλες αεροπορικές βάσεις στους αμερικανούς», απάντησε ότι «είναι γνωστό σε ποια συμμαχία ανήκει η χώρα μας και ποια είναι η σαφής μας θέση για τις εξελίξεις», «μια συνεπής και διαχρονική στάση», οπότε όσα γίνονται στην Ελευσίνα «σχετίζονται με συμμαχικές υποχρεώσεις μας».
Ταυτόχρονα, ενώ η φρεγάτα «Ψαρά» παραμένει ενταγμένη στη ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, η κυβέρνηση ανανέωσε τη συμμετοχή της χώρας στην «επίβλεψη» του εμπάργκο όπλων στη «Χεζμπολάχ», αντικαθιστώντας τη φρεγάτα «Σαλαμίς» με τη φρεγάτα «Αδρίας» έξω από το Λίβανο.
Η υποτελής πολιτική του Μητσοτάκη αποκαλύπτεται με εξοργιστική ωμότητα και με τη συμμετοχή του στην αναποτελεσματική Σύνοδο Κορυφής του Καΐρου για την Ειρήνη. Πήγε εκεί για να καταδικάσει τις «τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς στις 7/10» και προβάλλει το σιωνιστικό μήνυμα ότι «Το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Ωστόσο οι κυβερνητικές αερολογίες για το σεβασμό του ανθρωπιστικού δικαίου αποκαλύφθηκαν την επόμενη στη συνάντηση Μητσοτάκη – Νετανιάχου στο Ισραήλ. Απέφυγε προκλητικά να συναντηθεί με την παλαιστινιακή πλευρά, εφαρμόζοντας στην πράξη τι εννοεί όταν διατυμπανίζει την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» του. Απευθυνόμενος στο χασάπη «αληθινό φίλο» του, Νετανιάχου, έκφρασε τάχα την ελπίδα πως «ό,τι και αν συμβεί, πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος. Μπορείτε να υπολογίζετε στην υποστήριξή μας, τη βοήθειά μας», βάζοντας έτσι στο ζύγι τις ζωές των Παλαιστινίων. Η διαβεβαίωση στήριξης τέτοιων τεράτων, κόντρα στα αισθήματα του ελληνικού λαού αποτελεί μνημείο δουλικής συμπεριφοράς, καθώς μάλιστα απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στους βομβαρδισμούς ναών, σχολείων και νοσοκομείων, αγνοώντας ακόμα και τις καταγγελίες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ειδικά αν συγκριθεί με το θόρυβο που ξεσήκωνε πριν λίγους μήνες η κυβέρνησή του για την ανθρωπιστική κρίση στη Μαριούπολη της Ουκρανίας. Οι καθημερινές εκατόμβες των νεκρών αμάχων Παλαιστινίων, που συνιστούν «εγχειριδιακή περίπτωση γενοκτονίας», σύμφωνα με τον (παραιτηθέντα) διευθυντή του γραφείου στη Νέα Υόρκη της Ύπατης Αρμοστείας των Ενωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι εκτοπίσεις εκατομμυρίων, οι βαρβαρότητες των σιωνιστών εποίκων δεν επαρκούν ακόμα για να κατονομάσει η κυβέρνηση τον απάνθρωπο θύτη, τον πραγματικό τρομοκράτη τη περιοχής.
Την κυβερνητική αναλγησία ανάδειξε και ο Υπουργός Εξωτερικών, Γεραπετρίτης. Από το Βήμα της Βουλής καταδίκασε «το χτύπημα, το οποίο προκάλεσε την απώλεια ζωών στη Λωρίδα της Γάζας, σε παρακείμενο κτήριο του (ελληνορθόδοξου) Μοναστηρίου του Αγίου Πορφυρίου». Μόνο του έγινε το «χτύπημα». Η κυβέρνηση δεν τολμά να ξεστομίσει ούτε λέξη ενάντια στους «στρατηγικούς εταίρους» της, υιοθετώντας αμάσητη την σιωνιστική προπαγάνδα.
Στην ίδια κατεύθυνση η ελληνική κυβέρνηση δεν ψήφισε το ψήφισμα της Ιορδανίας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το οποίο καλούσε σε «ανθρωπιστική εκεχειρία» στη Γάζα, αλλά «απείχε». Το ψήφισμα εγκρίθηκε με 120 ψήφους υπέρ, 14 κατά (ανάμεσά τους ΗΠΑ, Ισραήλ, Αυστρία, Τσεχία) και 45 αποχές (Ελλάδα, Κύπρος, Γερμανία, Ολλανδία, Αυστραλία, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ιταλία, Ινδία, Ιαπωνία, Καναδας, Νοτ. Κορέα κ.ά.).
Μετά την καταδίκη από τον ελληνικό λαό της αποτρόπαιας στάσης της κυβέρνησης -τα χρυσοπληρωμένα κανάλια πρόσφατα έλαβαν για τις υπηρεσίες τους για την Ουκρανία άλλα 7 εκατομμύρια ευρώ- βάλθηκαν να «καθαρίσουν» την κυβέρνηση από τη λίστα της ντροπής. Διαδίδουν πως έτσι η κυβέρνηση «τήρησε ισόρροπη στάση» και παπαγαλίζουν «επιχειρήματα» για «τρομοκρατική Χαμάς» και «στρατηγικές συμμαχίες».
Στην ίδια κατεύθυνση, προκειμένου να αναδειχθεί ο τάχα ανθρωπιστικός ρόλος της κυβέρνησης, προβάλλονται και οι διερευνητικές προσπάθειες της κυβέρνησης για «τη δυνατότητα δημιουργίας ανθρωπιστικού θαλάσσιου διαδρόμου για τη μεταφορά αγαθών πρώτης ανάγκης στην περιοχή». Αντιγράφουν, δηλαδή, την ψεύτικη δικαιολογία για τη συγκέντρωση των νατοϊκών δυνάμεων στην περιοχή.
Δικαιολογία που καλύφθηκε με το ενδιαφέρον τους τάχα να περιθάλψουν τραυματίες και να συμβάλουν στην απομάκρυνση των αμάχων, εφόσον χρειαστεί. Αντίθετα, τα γεγονότα δείχνουν ότι η παρουσία τους συμβάλλει κύρια στην εξόντωση των αμάχων Παλαιστινίων. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι οι προτάσεις για δημιουργία «θαλάσσιου διαδρόμου» σχετίζονται και με τις αποκαλύψεις στον ισραηλινό τύπο των σχεδίων εκτοπισμού των Παλαιστινίων από τη Γάζα στη Χερσόνησο του Σινά, αλλά και σε χώρες που συνεργάζονται με το Ισραήλ, κατονομάζοντας Ελλάδα, Ισπανία, Καναδά και χώρες της Βόρειας Αφρικής.
Συνόψιση του κυβερνητικού προσανατολισμού επιδίωξε ο Μητσοτάκης στο πρόσφατο συνέδριο του «Economist». Μίλησε για «ανθρωπιστική εκεχειρία» στη Γάζα, για το δικαίωμα Ισραήλ «να υπερασπιστεί τον εαυτό του σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο», για τη «Χαμάς», που «είναι τρομοκρατική οργάνωση», για τη «στρατηγική σχέση» της Αθήνας με το Τελ Αβίβ, χαρακτήρισε το Ισραήλ «δημοκρατικό κράτος» και υιοθέτησε το στόχο του για «στρατηγική ήττα» της Χαμάς.
Συνομιλητής του στο συνέδριο ήταν ο πολύς Φουκογιάμα, γνωστός αποτυχημένος προφήτης του «Τέλους της Ιστορίας», που επιδόθηκε στην καταγγελία της Κινέζικης «δικτατορίας», με το Μητσοτάκη να εκτιμά ότι η Κίνα δεν είναι τόσο σημαντικός εταίρος για την ελληνική οικονομία, με εξαίρεση την COSCO. Φυσικά, ενόψει του ταξιδιού του στην Κίνα (Παρασκευή 3/11) και των προγραμματισμένων συναντήσεών του με τον πρόεδρό της Σι Τζινπίνγκ, τον πρωθυπουργό Λι Τσιανγκ, και τον πρόεδρο της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης Tζάο Λετζί, επέλεξε να προτάξει «συνεργασία» -κατά τα αμερικανικά πρότυπα- σε τομείς όπως η κλιματική αλλαγή.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος