Η βασική θέση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μετά την 7η Οκτώβρη και το άνοιγμα των πολεμικών επιχειρήσεων είναι η καταγγελία του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το κύριο στοιχείο της ανάλυσης και της τοποθέτησής του είναι ότι στη Μέση Ανατολή διεξάγεται γενικά ένας «ιμπεριαλιστικός πόλεμος», και αυτόν τον πόλεμο το ΚΚΕ καταγγέλλει.

Ολόκληρη η τοποθέτησή του αναφέρεται στην ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στην όξυνση των συγκρούσεων, όπου στη βάση τους ξεσπά ο «ιμπεριαλιστικός πόλεμος». Πίσω από μια τέτοια γενική τοποθέτηση και καταγγελία, μπορούν να καλυφθούν διάφορες ερμηνείες. Η βασική, ωστόσο, ερμηνεία και το περιεχόμενο που το ΚΚΕ δίνει είναι πολύ συγκεκριμένη και βαθιά λανθασμένη.

Ο πόλεμος που διεξάγεται στη Μέση Ανατολή είναι ιμπεριαλιστικός, όχι γενικά και αόριστα, αλλά πολύ συγκεκριμένα: από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, το πιστό του μαντρόσκυλο το Ισραήλ και με τη στήριξη των βασικών ευρωπαϊκών νατοϊκών δυνάμεων. Είναι ένας πόλεμος που διεξάγουν αυτές οι δυνάμεις στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στο Λίβανο, στη Συρία, στην Υεμένη και στο Ιράν, με στόχο την αναμόρφωση του πολιτικού χάρτη της Μέσης Ανατολής και την εδραίωση της κυριαρχίας τους.

Λέει το ΚΚΕ στο «Ριζοσπάστη» της 28ης Ιουνίου, λίγες ημέρες μετά τον πόλεμο με το Ιράν:
«Το Κόμμα μας έχει εκτιμήσει ότι ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός […] έχει προκαλέσει δύο περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, στους οποίους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκεται μεγάλος αριθμός καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη.
Βασικό στοιχείο της διαπάλης σε διεθνές επίπεδο είναι η αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ και του μπλοκ των δυνάμεων ΝΑΤΟ – ΕΕ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα».

Ταυτίζει το ΚΚΕ τον πόλεμο στην Ουκρανία -όπου συγκρούονται άμεσα και έμμεσα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας- με τη μονομερή επέμβαση του αμερικανοσιωνισμού σε όλη τη ζώνη της Μέσης Ανατολής. Μια επέμβαση που έρχεται, υπό νέες συνθήκες και παγκόσμιες ισορροπίες, να αποτελέσει τη συνέχιση των πολέμων των προηγούμενων χρόνων: στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη και στη Συρία.

Ούτε οι προηγούμενοι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, αλλά ούτε και οι νέοι αποτελούν γενικά και αόριστα «ιμπεριαλιστικούς πολέμους», αλλά ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξαπολύουν οι ΗΠΑ και ο συνεργός τους το Ισραήλ από τη μια μεριά, στους οποίους αντιστέκονται λαοί και χώρες από την άλλη.

Πιο συγκεκριμένα, ο Αμπατιέλος, κεντρικό στέλεχος του ΚΚΕ, σε τοποθέτηση που δημοσιεύτηκε στον 902 με τίτλο: «Ο λαός να διεκδικήσει και να απαιτήσει: Εδώ και τώρα, έξω η Ελλάδα από το σφαγείο!», κάνει πιο συγκεκριμένη τη θέση του ΚΚΕ, λέγοντας:
«Τελικά, πραγματική αιτία της κλιμάκωσης της πολεμικής σύγκρουσης στην περιοχή αποτελεί η ένταση του σφοδρού ανταγωνισμού ανάμεσα στο ευρωατλαντικό (ΗΠΑ) και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό (Κίνα) ιμπεριαλιστικό κέντρο. Με την επέμβαση στο Ιράν, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να “κερδίσουν πόντους”».

Αυτός είναι, σύμφωνα με το ΚΚΕ, αλλά και άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ο χαρακτήρας των πολεμικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή: μια διαπάλη μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αυτό είναι το περιεχόμενο του «ιμπεριαλιστικού πολέμου» για τον οποίο κάνει λόγο το ΚΚΕ, όπου εμπλέκονται «μια σειρά καπιταλιστικές δυνάμεις», και που εν τέλει δεν αφορά τους λαούς με βάση μια τέτοια ανάλυση.

Όταν λέει το ΚΚΕ «έξω η Ελλάδα από το σφαγείο» ή όταν επαναλαμβάνει συχνά για το «μακελειό» στη Μέση Ανατολή, δεν περιγράφει το συγκεκριμένο σφαγείο των αμερικανοσιωνιστών, αλλά το σφαγείο που στήνουν δύο αντίπαλα, αλληλομαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα για τα δικά τους συμφέροντα, όπου οι λαοί μακελεύονται και αδιακρίτως σφαγιάζει ο ένας τον άλλο.

Η πραγματική θέση των λαών της περιοχής δεν είναι αυτή που λέει το ΚΚΕ. Η θέση του λαού της Παλαιστίνης, της Υεμένης, του Λιβάνου, της Συρίας, του Ιράν, δεν είναι η θέση των θυμάτων ή των παραπλανημένων, αλλά των λαών που αγωνίστηκαν -άλλοτε με επιτυχίες, άλλοτε με αποτυχίες- ενάντια στα σχέδια κατάκτησης και υποταγής τους από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Οι δυνάμεις για τις οποίες κάνει λόγο το ΚΚΕ -τα νέα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Κίνας και της Ρωσίας που θέλουν να εκτοπίσουν τις ΗΠΑ από τη θέση της υπερδύναμης- στην πραγματικότητα παρέμειναν βασικά αμέτοχες από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το τι θα συμβεί στο μέλλον και το πώς θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις είναι μια άλλη ιστορία. Το κύριο ζήτημα είναι όσα συντελούνται τώρα. Και το βασικό είναι ότι, από το λαό της Παλαιστίνης μέχρι το λαό του Ιράν, οι λαοί και οι ηγεσίες που αντιστέκονται στις ιμπεριαλιστικές εφορμήσεις, αντικειμενικά συμβάλλουν στην παρεμπόδιση των αμερικανικών και σιωνιστικών σχεδιασμών για την περιοχή και αποτελούν μια σπουδαία θετική παρακαταθήκη στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα των λαών όλου του κόσμου. Γι’ αυτό εξ άλ­λου οι δυνάμεις της παλαιστινιακής αντίστασης στάθηκαν στο πλευρό του Ιράν όταν δέχθηκε την αμερικανο-σιωνιστική επίθεση και χαιρέτισαν την ιρανική αντίσταση ενάντια στους επιθετιστές.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

e-prologos.gr