Το Μ-Λ ΚΚΕ χαιρετίζει τη νικηφόρα έκβαση του πολυήμερου αγώνα του Πάνου Ρούτσι, γονιού του αδικοχαμένου Ντένις Ρούτσι στο έγκλημα των Τεμπών. Μετά από 23 μέρες απεργίας πείνας, ύστερα από την προκλητική επιχείρηση κυβερνητικής συγκάλυψης του εγκλήματος τα τελευταία δυόμιση χρόνια, ο Πάνος Ρούτσι, με την απεργία πείνας του, διεκδίκησε το αυτονόητο: Την εκταφή του παιδιού του, καθώς και τη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων, όπως θα έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί όλο το διάστημα που η κυβέρνηση εμπαίζει τους συγγενείς των θυμάτων και όλο το λαό.
Τις 23 αυτές ημέρες της απεργίας πείνας του, ο Πάνος Ρούτσι λοιδορήθηκε από κυβερνητικά στελέχη και από τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, μπήκε στο στόχαστρο μιας εμετικής και χυδαίας προπαγάνδας, προκειμένου να διαβληθεί η εικόνα του και να σταματήσει η πλατιά λαϊκή υποστήριξη στο δίκαιο αγώνα του. Το πείσμα του, η αξιοπρεπής και αγωνιστική του φυσιογνωμία, η ανυποχώρητη στάση του, η έκφραση της μαζικής αλληλεγγύης του λαού και της νεολαίας, ο συνολικός αγώνας του Συλλόγου Θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, στάθηκαν ακλόνητος βράχος απέναντι στην κυβερνητική και μιντιακή συκοφάντηση.
Η νικηφόρα έκβαση του αγώνα του Πάνου Ρούτσι αποτελεί νίκη του εργατικού και λαϊκού κινήματος που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του, πραγματοποιώντας μαζικές συγκεντρώσεις και δίνοντας με κάθε τρόπο τη στήριξή του για τη δικαίωση του αγώνα του. Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονταν τον Πάνο Ρούτσι, εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους.
Η δικαίωση του αγώνα αυτού δεν αποδεικνύει μόνο την ψευδή προπαγάνδα για τη δήθεν «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» που, κάτω από την πίεση που άσκησε ο αγώνας του Πάνου Ρούτσι και του λαού που στάθηκε στο πλευρό του, υποχρεώθηκε να «λειτουργήσει», πραγματοποιώντας το αυτονόητο. Η δικαίωση του Πάνου Ρούτσι δείχνει πως οι αγώνες μπορούν να κερδίσουν και δίνει θάρρος και ελπίδα σε όλο το λαό και τη νεολαία για να συνεχίσουν και να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη, ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της ακρίβειας, της φτώχειας και των ιδιωτικοποιήσεων, ενάντια στην πολιτική που θυσιάζει τις ζωές του λαού και της νεολαίας στο βωμό της κερδοφορίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.