Κάθε μέρα αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο το βάθος της φθοράς της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και το πάρτι των εκατομμυρίων που στήθηκε στις πλάτες της φτωχής αγροτιάς, οι κοινωνικές αντιδράσεις από τον ακαριαίο «θάνατο» των ΕΛΤΑ, η ξέφρενη ακρίβεια και όλα όσα συνθέτουν τη ζοφερή εικόνα της κυβερνητικής πολιτικής επιταχύνουν, φουντώνουν ολοένα και περισσότερο τη λαϊκή οργή. Ταυτόχρονα είναι αποκαλυπτική η παρακμή της σοσιαλδημοκρατίας και του λεγόμενου χώρου της κεντροαριστεράς. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ βαλτώνουν στο τέλμα των πολιτικών τους επιλογών. Εκείνων των επιλογών που τους μετέτρεψαν σε ουρά της ΝΔ, να ανέχονται ή και να στηρίζουν όλες τις κομβικές πολιτικές που εφάρμοσε τα τελευταία έξι χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Μέχρι και η πρεσβεία της Γερμανίας σε πρόσφατη έκθεσή της προς το ΥΠΕΞ της γερμανικής κυβέρνησης, για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, σημειώνει εμφατικά ανάμεσα στα άλλα πως υπάρχει «μια κυβέρνηση με ισχυρό θεσμικό πλαίσιο, αλλά εμφανή κόπωση, μια αντιπολίτευση σε αναζήτηση ταυτότητας και δύο πρώην πρωθυπουργούς που διεκδικούν ρόλο την επόμενη ημέρα». Σημειώνει επίσης ότι «η κοινωνική ανησυχία για το κόστος ζωής, τις ανισότητες και την αίσθηση πολιτικής απομάκρυνσης αυξάνεται».

Γίνεται φανερό πως το πολιτικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια σοβούσα κρίση. Τα αστικά επιτελεία αναζητούν εναγωνίως εναλλακτικές επιλογές για να καλύψουν το πολιτικό κενό στο χώρο της κεντροαριστεράς. Ένας ολόκληρος επικοινωνιακός κουρνιαχτός σηκώνεται γύρω από τον Τσίπρα, ο οποίος πυκνώνει τις δημόσιες αρχηγικές του εμφανίσεις και ο οποίος φιλοδοξεί να παίξει ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς.

«Απελευθερωμένος» πλέον -κατά δήλωσή του- από τα δεσμά του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει για λογαριασμό κυρίαρχων κύκλων της ντόπιας ολιγαρχίας ότι «δεν είναι συνταξιούχος», πως είναι δηλαδή παρών στις πολιτικές εξελίξεις. Έχοντας πλέον καταθέσει και τα διαπιστευτήριά του σε ΗΠΑ και ΕΕ (βλ. Χάρβαρντ και Σορβόννη) είναι έτοιμος να αναλάβει όποιο ρόλο του αναθέσουν τα αστικά επιτελεία.

Το πολυδιαφημισμένο βιβλίο του με τίτλο «Ιθάκη» γίνεται το επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης γύρω από το οποίο υφαίνονται τα σενάρια επιστροφής του στην πολιτική σκηνή με το νέο του σχηματισμό. Επί της ουσίας όμως είναι η κολυμπήθρα μέσα από την οποία ο Τσίπρας επιχειρεί να ξεπλυθεί από το αμαρτωλό παρελθόν. Μην ξεχνάμε ότι ως κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάργησε τα μνημόνια αλλά αντίθετα έφερε και ψήφισε ένα τρίτο, δικαιώνοντας τη ΝΔ και την πολιτική της. Ούτε ότι ως αντιπολίτευση συνέπλευσε επί της ουσίας με την κυβέρνηση Μητσοτάκη ψηφίζοντας πάνω από το 50% των νομοσχεδίων της. Τα περί «κάθαρσης», «αυτογνωσίας» και «επαναπροσέγγισης της αλήθειας και των γεγονότων» είναι ο εύσχημος τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού, για τις κάλπικες υποσχέσεις και την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε στις πλάτες του.

Και αφού εγκατέλειψε το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ και εξαφανίστηκε, αφήνοντας το κόμμα που τον εξέθρεψε και με το οποίο κυβέρνησε να παραδέρνει στα αδιέξοδά του και στις διασπάσεις του, προκλητικά δηλώνει τώρα πως «ξαναγέμισε τις μπαταρίες του» και ετοιμάζεται ως επίδοξος «Μεσσίας» να υλοποιήσει το κυβερνητικό πρόγραμμα ενός «δημοκρατικού καπιταλισμού».

Ακόμα και σήμερα δεν διστάζει να επικαλείται την Αριστερά, κάνοντας μάλιστα λόγο για τη «χαμένη ευκαιρία για τη χώρα και την Αριστερά», αναφερόμενος προφανώς στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Ας υπογραμμίσουμε λοιπόν πως η Αριστερά δεν έχασε καμία ευκαιρία, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική του, αυτή που υπηρέτησε ο Τσίπρας ως αρχηγός του, καμία σχέση δεν έχουν με την Αριστερά και τους αγώνες της. Όχι μόνο δεν έχουν σχέση όλα αυτά με την Αριστερά, αλλά αντίθετα αποτελούν την προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία του ρεύματος του «ευρωκομμουνισμού» και της σοσιαλδημοκρατίας.

Απότοκο αυτής της χρεοκοπίας είναι και ο σημερινός ξεπεσμός του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξαΰλωσή του, αυτό που εύσχημα αποκαλείται ως ρευστοποίηση. Φαίνεται δεν ήταν αρκετές οι απανωτές διασπάσεις (Κασσελάκης, ΝE.ΑΡ.) και οι μαζικές αποχωρήσεις με αποκορύφωμα αυτή του Τσίπρα. Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ τώρα εκλιπαρεί για εκλογική συμπόρευση με τον Τσίπρα, αυτόν δηλαδή που τους έφτυσε γυρνώντας την πλάτη του. Όπως το ίδιο κάνει και η πλειοψηφία τής κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς με επικεφαλής τον Χαρίτση, προκαλώντας εσωτερικό διχασμό, αφού στο κόμμα η κυρίαρχη τάση (Σακελλαρίδης) έχει διαφορετική γνώμη, προκρίνοντας ευκαιριακές συγκολλήσεις με κόμματα τύπου ΜέΡΑ25.

Η προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος για να ξεπεραστούν τα σημερινά αδιέξοδα είναι σε πλήρη εξέλιξη. Ανάμεσα σε αυτά δεσπόζει το απροκάλυπτο ξέπλυμα του Τσίπρα, η αναβάπτισή του και η ολική επαναφορά του σε ρόλο «σωτήρα». Τα επιτελεία της αστικής τάξης στήνουν μεθοδικά ένα νέο σκηνικό εξαπάτησης και δημαγωγίας με φθαρμένα υλικά, για να κατευνάσουν και να χειραγωγήσουν τη λαϊκή αγανάχτηση. Μοναδικός τους στόχος να διαιωνίσουν τη βάρβαρη πολιτική τους και την κυριαρχία τους, να κρατήσουν καθηλωμένους τους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες για την ανατροπή αυτής της κατάστασης προς όφελος των πολλών. Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, η νεολαία, έχουν όλη την εμπειρία ώστε να μην «την πατήσουν» από τις νέες παγίδες που στήνει η μεγαλοαστική τάξη για να ξεπεράσει τα δικά της αδιέξοδα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος