
Ποιος θυμάται την “Αθήνα – παράδεισο”… με τα παγκάκια και τις ζαρντινιέρες (φωτογραφίες)

Οι συντάκτες του e-prologos.gr θυμήθηκαν όσα είδαν στις προπερσινές βόλτες στο κέντρο της Αθήνας και μας αποκαλύπτουν αθέατες στιγμές της πόλης μετά την παρέμβαση του Δημάρχου Αθηναίων.
Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, έχουν φουντώσει στα πλαίσια της αριστεράς οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις για τα χαρακτηριστικά του πολέμου και για τη στάση του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
Απέναντι στην κυρίαρχη αστική τοποθέτηση -όπως εκφράζεται από την κυβέρνηση του Μητσοτάκη, που στέκεται όπως λέει στην «σωστή πλευρά της ιστορίας» «στο πλευρό των ΗΠΑ όπου και όποτε χρειαστεί», πλάι στις φασιστικές δυνάμεις του Ζελένσκι- υποτίθεται στέκονται δυνάμεις και απόψεις που υποστηρίζουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό την εισβολή της Ρωσίας, προσδίδοντας στη στάση τους -όπως ισχυρίζονται- αντιαμερικάνικο, αντινατοϊκό και αντιφασιστικό περιεχόμενο.
Οι αλλαγές στον κόσμο και ο πόλεμος στην Ουκρανία
Οι διάφορες δυνάμεις που τώρα στέκονται στο πλευρό της ρωσικής επέμβασης ή που, στην καλύτερη περίπτωση, αρνούνται να την καταδικάσουν, πιστεύοντας ότι έτσι αντιμετωπίζουν την αμερικανική επιθετικότητα, παρότι δεν είναι ομοιογενείς, έχουν ως κοινό παρονομαστή την άρνηση να εντάξουν τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία μέσα στο πλαίσιο των παγκόσμιων εξελίξεων που συντελούνται και διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση.
Επειδή τα έργα και οι ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τελειωμό γιαυτό θα χρειαστούμε όσως αρκετές συνέχειες για να τα θυμίσουμε όλα!
(Μέρος πρώτο)
Καθώς εισερχόμαστε σταδιακά σε προεκλογική περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ προσπαθεί να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να εμφανιστεί ως η φιλολαϊκή εναλλακτική δύναμη του κόσμου της εργασίας που θα λύσει τα προβλήματα του λαού. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη δημαγωγία που αναπτύσσεται και θα φουντώσει το επόμενο χρονικό διάστημα, χρήσιμο είναι να θυμηθούμε τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όταν κατείχε το θώκο της εξουσίας.
Αυτοθαυμάζεται περιχαρής η κυβέρνηση Μητσοτάκη για το τέλος της εποπτείας και άρα και το τέλος των Μνημονίων. Ωστόσο, αυτοί οι πανηγυρισμοί αποτελούν κόλαφο για το λαό μας, που εδώ και κοντά δέκα πέντε χρόνια (από την οικονομική κρίση του 2007 στις ΗΠΑ) δέχεται τα απανωτά οικονομικά χτυπήματα, με αποτέλεσμα το 65% να βρίσκεται είτε στα όρια της φτώχειας, είτε σε κατάσταση πλήρους ένδειας. Φυσικά η κυβέρνηση κάνει πως ξεχνά το ότι, με τα δύο γνωστά βρετανικά «δάνεια της Ανεξαρτησίας» το 1824 και το 1825 για τις ανάγκες της Επανάστασης, η χώρα μας βρίσκεται για κοντά διακόσια χρόνια κάτω από αυστηρή οικονομική επιτήρηση και εξάρτηση, από τους αλληλοδιαδεχόμενους επικυρίαρχους.
Στα τέλη του Ιουνίου θα πραγματοποιηθούν οι σύνοδοι κορυφής του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των G7. Οι σύνοδοι αυτές πραγματοποιούνται μέσα σε ένα εκρηκτικό διεθνές περιβάλλον. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος, που εξαπέλυσε η Ρωσία ενάντια στην Ουκρανία και διανύει ήδη τον τέταρτο μήνα του, έχει από τη μία οδηγήσει σε σημαντικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις και από την άλλη έχει επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, τα οποία είχαν ήδη αρχίσει να εκδηλώνονται πριν από την αρχή του πολέμου και που φέρνουν πιο κοντά την απειλή μιας νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ενός νέου κύκλου ύφεσης που θα ξεσπάσει με ιδιαίτερη σφοδρότητα πάνω στους λαούς.
Το τελευταίο διάστημα η αντιπαράθεση ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την Τουρκία έχει χτυπήσει κόκκινο. Οι δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων δίνουν και παίρνουν ανεβάζοντας συνεχώς τους τόνους σε εθνικιστικές κορώνες, που είχαν αρκετά χρόνια να ακουσθούν.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με διάφορες δηλώσεις, που καμία σχέση δεν έχουν με το λεξιλόγιο της διπλωματίας, περιέγραψε τον έλληνα πρωθυπουργό με τα πιο μελανά χρώματα σαν άνθρωπο – υποχείριο των αμερικάνων, που δεν τήρησε τις συμφωνίες που είχαν αποφασίσει κατά την συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, για επίλυση των διαφορών ανάμεσα στις δύο χώρες με απευθείας συνομιλίες και μάλιστα, με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, δήλωσε ότι για την Τουρκία δεν υπάρχει έλληνας πρωθυπουργός με το όνομα Μητσοτάκης!
Η ασυγκράτητη ακρίβεια με την οποία έρχονται αντιμέτωπα τα λαϊκά
νοικοκυριά στα είδη πρώτης ανάγκης και οι άνευ προηγουμένου αυξήσεις
στις τιμές του ρεύματος, έχουν προκαλέσει για τη συντριπτική πλειονότητά
τους σοβαρότατα προβλήματα διαβίωσης. Τα υποτιθέμενα μέτρα στήριξης που
έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός, όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή, δεν
ήταν παρά ένας ακόμη αδίσταχτος εμπαιγμός.
Οι εντολές για διακοπή
ρεύματος συνεχίζονται και μάλιστα αυξάνονται καθημερινά. Παρότι η ηγεσία
του υπ. Περιβάλλοντος και η ΔΕΔΔΗΕ αρνούνται να δώσουν επίσημα στοιχεία
για το μέγεθος του προβλήματος, αυτό επιβεβαιώνουν οι ουρές έξω από τα
καταστήματα των ενεργειακών παρόχων για διακανονισμό των υπέρογκων
οφειλών, οι οποίες αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο. Σύμφωνα με τους
πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, τα αιτήματα διακανονισμών σήμερα
ξεπερνούν σίγουρα τις 100.000.
Συναντήθηκαν τη Δευτέρα (30/05) οι 27 ηγέτες της ΕΕ αναζητώντας ισορροπίες προκειμένου να βρουν λύση στον ενεργειακό εφιάλτη που προκαλεί σοβαρές πολιτικές αντιδράσεις των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων και ιδιαίτερα των ισχυρότερων βιομηχανικά κρατών-μελών της ΕΕ. Χωρίς καμία συζήτηση και πριν τη σύγκληση της Συνόδου, μπροστά στον κίνδυνο νέου veto από τον Ορμπάν, οι Ευρωπαίοι υποσχέθηκαν να καλύψουν τα 500 εκατ. € για την αναβάθμιση του γιγαντιαίου αγωγού Druzhba και της πετρελαϊκής βιομηχανίας της Ουγγαρίας και παράλληλα αποφάσισαν την προσωρινή εξαίρεση της Ουγγαρίας (εισάγει το 65%) από το «προοδευτικό» εμπάργκο στο πετρέλαιο της Ρωσίας, προκειμένου να αρθεί η νέα παρεμπόδιση του «6ου πακέτου» κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας, την παραμονή της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες. Στο μεταξύ ο ΟΠΕΚ, παρά τις πιέσεις των κορυφαίων οικονομιών της Δύσης, αρνείται πεισματικά να αυξήσει την παραγωγή του, κάνοντας λόγο για τον κίνδυνο μιας εκρηκτικής τιμής (γύρω στα 150 $/βαρ.), εάν μειωθούν οι ρωσικές εξαγωγές.
Στο φόντο του πολέμου στην Ουκρανία θερμαίνεται το κλίμα στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Η Άγκυρα διευρύνει τις επεκτατικές τυχοδιωκτικές της διεκδικήσεις. Οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας κρύβονται κάτω από τις φτερούγες των γερακιών της Ουάσιγκτον και Βρυξελλών, που στοχεύουν στο αδυνάτισμα της Μόσχας, σέρνοντας στο φιλοπόλεμο άρμα τους, τους πρόθυμους υποτελείς. Τα φληναφήματα για την αναβαθμισμένη Ελλάδα μετά την αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ, που τάχα λειτουργεί σαν αντίβαρο στην τουρκική επιρροή και ανάσχεση στην αναθεωρητική πολιτική της, αποδείχνονται κούφια λόγια.
Σε μια περίοδο όπου η παγκόσμια κοινότητα περνάει απ’ τη μια κρίση στην άλλη, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε το πώς επιδρά η κρίση αυτή στις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Μετά την οικονομική κρίση που τα βάρη της φορτώθηκαν στα πλατιά λαϊκά στρώματα, ακολούθησε η υγειονομική κρίση και σήμερα ο πόλεμος στην Ουκρανία και γενικότερα ο λυσσαλέος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός που όξυνε για μια ακόμα φορά την οικονομική και όχι μόνο κρίση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ύστερα από τη στρατιωτική επίθεση του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία μια νέα κατάσταση διαμορφώθηκε στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Τρεις μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου υπάρχει διαρκής στρατιωτική κλιμάκωση, οι όποιες συνομιλίες -όπως αυτές που έγιναν τις πρώτες εβδομάδες- έχουν διακοπεί, ενώ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσία διακηρύσσουν, ο καθένας από την πλευρά του, πως έχουν στόχο να κερδίσουν τον πόλεμο και να οδηγήσουν σε ήττα τον αντίπαλο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια παρατεταμένη καταστροφική σύγκρουση που απειλεί να πυροδοτήσει ένα γενικευμένο πόλεμο, ενώ όλο και επανέρχονται οι απειλές για πυρηνικά πλήγματα.