Απόφαση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ για την κατεύθυνση και τα καθήκοντά μας μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις
Β. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η κυβερνητική πολιτική σαρώνει με πρωτοφανή βιαιότητα το λαϊκό εισόδημα, τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας
6. Η φτώχεια, η ακρίβεια και οι κίνδυνοι των πολεμικών εμπλοκών απλώνουν τη σκιά τους πάνω σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Από το 2010 και μετά, οι μνημονιακές πολιτικές που επιβλήθηκαν στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους και σηματοδότησαν μια νέα φάση ακόμα πιο ασφυκτικής εξάρτησης, με τους εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους και διατάγματα, διαμόρφωσαν ζοφερές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Με τη συνεχή συμπίεση των μισθών και των συντάξεων, την επιτάχυνση του ξεπουλήματος στρατηγικών υποδομών, καθώς και τη συνεχή υποβάθμιση, διάλυση και ιδιωτικοποίηση των ζωτικής σημασίας τομέων της δημόσιας υγείας, παιδείας, πρόνοιας, ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια βυθίζεται σε πρωτόγνωρες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Σε αυτή τη κατάσταση ήρθαν να προστεθούν οι συνέπειες της
καπιταλιστικής κρίσης, που περνά σε νέα ανεξέλεγκτη φάση ύφεσης,
αδυσώπητων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων. Στο έδαφός τους, η
ακρίβεια και η φτώχεια -που μαστίζουν την Ευρώπη- στην Ελλάδα της
εξάρτησης και της υποτέλειας παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις. Σε αυτές
τις συνθήκες, οι υποτελείς στρατιωτικές συμφωνίες που υπογράφει η
κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα νατοϊκά εξοπλιστικά προγράμματα με τα οποία
φορτώνει τον ελληνικό λαό εγκυμονούν όλο και μεγαλύτερους κινδύνους.
Πίσω από τα ιδεολογήματα της «σωστής πλευράς της ιστορίας» και της
ιμπεριαλιστικής «προστασίας» βρίσκεται η πολιτική που ναρκοθετεί
ανεπίστροφα το μέλλον του λαού και του τόπου.
Ο πληθωρισμός σπάει το
ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε όλα τα βασικά είδη κατανάλωσης. Ειδικά στον
τομέα της ενέργειας και των τιμολογίων της ΔΕΗ, οι εγκληματικές για τη
χώρα πολιτικές της «απελευθέρωσης της ενέργειας» και της «πράσινης
μετάβασης» -που επιβλήθηκαν από την ΕΕ και υπηρετήθηκαν από όλες τις
κυβερνήσεις- αποδεικνύονται ολέθριες, καθώς ενισχύουν την ασφυκτική
πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της ΕΕ και των ΗΠΑ και πολλαπλασιάζουν τις
συνέπειες των επιλογών και των ανταγωνισμών τους. Η αποπληρωμή των
τιμολογίων του ρεύματος μετατρέπεται σε Γολγοθά για τον ελληνικό λαό.
Ο Μητσοτάκης, που ως πρωθυπουργός βαρύνεται με την ολοκλήρωση του εγκλήματος της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και την ολέθρια όπως αποδείχθηκε επίσπευση της απολιγνιτοποίησης, επιχειρεί με επιδοτήσεις και voucher να αποπροσανατολίσει και να διαχειριστεί την κοινωνική οργή. Από το βήμα της ΔΕΘ μοίρασε παροχές και επιδόματα. Οι εκλογές είναι κοντά και τα «φιλοδωρήματα» και οι υποσχέσεις στο λαό αναπόφευκτα. Πολύ περισσότερο όταν η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ξεσπούν με μανία πάνω στην εξουθενωμένη ελληνική κοινωνία και η λαϊκή δυσφορία και αγανάκτηση παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις. Και όταν, επίσης, το ενδεχόμενο μιας εκλογικής νίκης που θα εξασφαλίζει την πολυπόθητη αυτοδυναμία της ΝΔ γίνεται όλο και πιο χλωμό. Οι εξαγγελίες για τη «στήριξη της κοινωνίας», όπως αυτές που έγιναν στη ΔΕΘ, στην πραγματικότητα αποτελούν ψίχουλα που εξανεμίζονται την ίδια στιγμή που εκφέρονται. Οι περίφημες επιδοτήσεις του ρεύματος από τον κρατικό προϋπολογισμό -δηλαδή από τη φορολογία του ίδιου του λαού- δεν είναι τίποτε άλλο από την επιδότηση της αισχροκέρδειας των «επενδυτών» της ενέργειας σε βάρος του ελληνικού λαού. Με τον ίδιο τρόπο, με κουπόνια και voucher προσπαθεί η κυβέρνηση -επιδοτώντας τελικά πάντα το μεγάλο κεφάλαιο- να εκτονώσει τις λαϊκές αντιδράσεις για την ακρίβεια, διατηρώντας πάντα καθηλωμένους τους μισθούς. Σε κάθε περίπτωση, όποιοι και αν είναι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί, οι συνέπειες της φτώχειας και της ακρίβειας δεν γίνεται να αμβλυνθούν με τέτοια τεχνάσματα και αναπόδραστα η έκφραση αυτής της αγανάκτησης θα εκδηλωθεί.
Οι εξελίξεις στο μέτωπο της δημόσιας υγείας είναι αποκαλυπτικές των πολιτικών στόχων που υπηρέτησε εδώ και τρία χρόνια η κυβέρνηση. Τα μέτρα της καταστολής, των lock down, της υποχρεωτικότητας και του διχασμού, που αποτέλεσαν κεντρικές πολιτικές επιλογές το προηγούμενο διάστημα και που εύλογα προκάλεσαν οργή, εγκαταλείπονται και στη θέση τους φαίνεται προς το παρόν να επιλέγεται η πολιτική της πιο «ήπιας» αντιμετώπισης. Αν και τα φασιστικής έμπνευσης πρόστιμα στους άνω των 60, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργείου καταργούνται, δεν υπάρχει ακόμα σαφής απόφαση για τη λήξη των αναστολών εργασίας και άλλων διχαστικών μέτρων.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τα ολέθρια αποτελέσματα στο ίδιο το
μέτωπο της πανδημίας, αυτό που μένει για τον ελληνικό λαό τρία χρόνια
μετά από την επιβολή αυτής της πολιτικής είναι το χτύπημα -στα όρια της
διάλυσης- του ΕΣΥ, η κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων και η παραπέρα
ιδιωτικοποίηση του χώρου της υγείας. Και ή απώλεια αυτών των δημόσιων
δομών, που παρά τις ελλείψεις τους υπήρχαν πριν από τρία χρόνια,
αποτελεί μια νέα πολύ αρνητική εξέλιξη για τον ελληνικό λαό, αφού θα
αποσπά βίαια πόρους από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, μάλιστα σε μια
περίοδο σαρωτικής ακρίβειας.
Η Δημόσια Εκπαίδευση δέχεται απανωτά
χτυπήματα από την κυβερνητική πολιτική. Η αξιολόγηση σχολείων και
εκπαιδευτικών, η διαβόητη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, η «Τράπεζα Θεμάτων»
και πλήθος άλλων αντιεκπαιδευτικών μέτρων που επιβλήθηκαν τα τρία
τελευταία χρόνια, αποσαθρώνουν το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, ενισχύουν
ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς και προωθούν τη μεγαλύτερη
ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε αυτή την
πολιτική αντιμετωπίζοντας το εκπαιδευτικό κίνημα με τον αυταρχισμό, την
καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων του, ενεργοποιώντας τις
διατάξεις του αντισυνδικαλιστικού νόμου «Χατζηδάκη».
Το σκάνδαλο των υποκλοπών που ξέσπασε τον Αύγουστο και το οποίο αρχικά έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, οδηγήθηκε σε πλήρη συγκάλυψη, κάτω από τον συντριπτικό έλεγχο των ΜΜΕ που έχει επιβάλει η ΝΔ. Αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί τη σημασία και τη σοβαρότητά του. Αντίθετα η κυνική ομολογία ενός κράτους ότι πραγματοποίησε 16.000 παρακολουθήσεις σε ένα έτος, δεν μπορεί παρά να αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού. Πρόκειται για ένα πολυπλόκαμο κρατικό και παρακρατικό δίκτυο και μηχανισμό στα χέρια της κυβέρνησης, με τα πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, εντός και εκτός της Ελλάδας, που παρακολουθεί, «φακελώνει» και παίρνει μέτρα εξόντωσης και καταστολής των αντιπάλων της. Είναι βέβαιο ότι κύριος διαχρονικά στόχος αυτών των παρακολουθήσεων δεν αποτελούν τόσο κόμματα και δυνάμεις που αφορούν τις ενδοαστικές διαμάχες, αλλά το κίνημα, οι οργανώσεις και οι αγωνιστές του. Γι’ αυτό, η αποκάλυψη και η καταγγελία των αντιδραστικών αυτών μεθοδεύσεων και η περιφρούρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών αναδεικνύεται σε ένα από τα ζητήματα πρώτης γραμμής για το λαϊκό κίνημα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ εδώ και τρία χρόνια επιχειρεί μια πρωτοφανή μεταπολιτευτικά καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών κατακτήσεων, επιδιώκοντας την επιβολή ενός αντιδραστικού πλαισίου. Είναι εκατοντάδες τα αντιδημοκρατικά μέτρα και οι νόμοι που έχει επιβάλει το τελευταίο διάστημα. Η αστυνομοκρατία, η καταστολή και το χτύπημα των κινητοποιήσεων είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ η προσπάθεια επιβολής της νομοθετημένης πανεπιστημιακής αστυνομίας με ακατάσχετη βία, συναντά τη σοβαρή αντίσταση του φοιτητικού κινήματος. Τρία χρόνια τώρα έχει στηθεί μια βιομηχανία επιχειρήσεων καταστολής και κήρυξη κάθε απεργίας ή στάσης σωματείου ως παράνομης. Αρχικά με πρόσχημα την πανδημία και μετά με τις διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη, είναι φανερή η πρόθεση φίμωσης κάθε συνδικαλιστικής έκφρασης και καταστολής των αγώνων. Τα όσα συνέβησαν με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, όπου ενάμιση χρόνο τώρα κάθε απόπειρα συνδικαλιστικής έκφρασης ποινικοποιείται, αλλά και η δίωξη του ΔΣ της ΣΤΑΣΥ για την προκήρυξη στάσης εργασίας είναι χαρακτηριστικά.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση εφαρμόζει μια απάνθρωπη αντιμεταναστευτική πολιτική, υψώνει σιδερόφρακτα τείχη στη στεριά και συνεχίζει αδιάλειπτα τις εγκληματικές επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο με τη συνενοχή και τις πλάτες της ΦΡΟΝΤΕΧ, καθώς και ανάλογου τύπου επαναπροωθήσεις των συνοριοφυλάκων στον Έβρο. Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν επιδίδονται σε αλληλοκατηγορίες απανθρωπιάς για το ποιος εξανδραποδίζει τους πρόσφυγες και ευθύνεται για τις καθημερινές τραγωδίες στο Αιγαίο.
Δυο χρόνια μετά την καταδίκη της φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» έχουμε την αναζωπύρωση της τρομοκρατικής δράσης διαφόρων φασιστικών ομάδων. Κήρυκες του αντικομμουνισμού, του αντιδραστικού εθνικισμού και του ρατσισμού συνεχίζουν να επιδίδονται σε επιθέσεις και τραμπουκισμούς. Η αντιφασιστική κινητοποίηση των λαϊκών μαζών για την πολιτική απομόνωση και την αχρήστευση των σχεδίων τους πρέπει να δυναμώσει και να συνδυαστεί με την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και τις αντιδραστικές, αντικομμουνιστικές θεωρίες των «δυο άκρων» που θρέφουν το φασισμό.
7. Η περίοδος που διανύουμε είναι προεκλογική. Η ΝΔ αλλά και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές τής κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να ορθώσουν ψεύτικα διλήμματα μπροστά στο λαό, να εκβιάσουν και αποσπάσουν την ψήφο του. Επιχειρούν να σκορπίσουν αυταπάτες και να παραπλανήσουν για τις πραγματικές προθέσεις τους, για να κρύψουν τη μεγάλη αλήθεια. Πως συμπλέουν και ταυτίζονται σε όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, υπηρέτησε την πολιτική των μνημονίων, υπονόμευσε και χτύπησε τα εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, συμφιλίωσε πλατιά λαϊκά στρώματα με την αστική ιδεολογία και τις αξίες του συντηρητικού χώρου, απογείωσε την πολιτική της υποτέλειας σε ΗΠΑ και ΕΕ. Σαν αξιωματική αντιπολίτευση, ουσιαστικά συναινεί και στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν το λαό και τον τόπο. Στην εσωτερική πολιτική, την υγειονομική και οικονομική κρίση, τα εργασιακά και εκπαιδευτικά ζητήματα, την εξωτερική πολιτική, τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ελληνοτουρκική κρίση και την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, τα εξοπλιστικά προγράμματα οι διαφοροποιήσεις που προβάλλει είναι χωρίς σημασία και υποκριτικές. Οι δημαγωγικές αντιπολιτευτικές του διακηρύξεις πάντα συνοδεύονται από τη στάση «υπεύθυνης πολιτικής δύναμης», επιδιώκοντας να προβάλλεται σαν αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση, για να δημιουργήσει συνθήκες αντιμετώπισης επανόδου του στην κυβερνητική εξουσία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ25 -που δημιουργήθηκε στα απόνερα της ολοκληρωτικής ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική πολιτική- αποτελούν κόμματα που αναπαράγουν και υπηρετούν την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Μαζί με τη ΝΔ αποτελούν τους στυλοβάτες του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος εξουσίας. Το κύριο στοιχείο είναι η ταύτισή τους σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το λαό και τη χώρα μας. Και οι αντιπολιτευτικοί τόνοι καταγγελίας αποτελούν το αναγκαίο προκάλυμμα.
Όλα αυτά τα χρόνια και το ΚΚΕ, που υποκλίθηκε στην πολιτική των lock down, των περιορισμών και των απαγορεύσεων, πρόσφερε με τη στάση της προσαρμογής και της συμμόρφωσης την ανοχή του στην κυβερνητική πολιτική. Σε όλες τις κρίσιμες αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την ανάσχεση αυτής της πολιτικής, όχι απλά δεν έκανε κανένα μαζικό κάλεσμα, αλλά υπονόμευσε κάθε τέτοια προσπάθεια, αναπαράγοντας την άποψη ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις αποτελούν υγειονομική βόμβα. Η συμβιβαστική και υπονομευτική γραμμή του εκδηλώθηκε σταθερά και παντού, από το φοιτητικό και εκπαιδευτικό κίνημα μέχρι τους απεργιακούς αγώνες εργαζομένων, τις αναστολές στους υγειονομικούς και τα αγροτικά μπλόκα. Ούτε στην ΑΔΕΔΥ, ούτε στο ΕΚΑ ή σε Εργατικά Κέντρα και ομοσπονδίες που έχει τον απόλυτο έλεγχο πρότεινε από τον Ιούνη του 2021 απεργία, παρά τους καθημερινούς όρκους στην ανάγκη του πανεργατικού, πανελλαδικού απεργιακού μετώπου.
Ταυτόχρονα η πολιτική του ΚΚΕ αφήνει στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολιτική της υποτέλειας, έχοντας θάψει το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, η οποία δυνάμωσε ακόμα περισσότερο με τις νέες «αμυντικές» συμφωνίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Η γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι στην πραγματικότητα μια γραμμή άσφαιρη που δεν αντιπροσωπεύει καμιά απειλή για τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Στο συνδικαλιστικό κίνημα παρά τις διαφορετικές αφετηρίες, τις διαφορετικές προθέσεις και διακηρύξεις, οι παρατάξεις όλων αυτών των κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ-ΠΑΜΕ), που αποτελούν και τις βασικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, συγκλίνουν σταθερά 3 χρόνια τώρα στην ίδια κατεύθυνση. Και η κοινή πρόταση, που καταθέτουν εδώ και τρία χρόνια όλες αυτές οι δυνάμεις, είναι επί της ουσίας η γραμμή της αδράνειας και της συνθηκολόγησης. Την ίδια στην πραγματικότητα «αγωνιστική πρόταση» είχαν απέναντι στην πολιτική της φίμωσης και των απαγορεύσεων, ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη όλο αυτό το διάστημα που χτυπιέται το εργατικό κίνημα, αλλά και τώρα με τον λαό να αγκομαχεί κάτω από την πολιτική της ακρίβειας και της φτώχειας, όλοι μαζί ομονόησαν στην κήρυξη δίμηνης αφωνίας των συνδικάτων με τον ορισμό μιας 24ωρης απεργίας στις 9 Νοέμβρη.
Οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν καμία πίστη στη δύναμη των λαϊκών αγώνων και δεν μπορούν να δώσουν καμιά προοπτική στο κίνημα. Αυτό που σταθερά έκαναν και κάνουν είναι να προβάλλουν τη «λύση» του εκλογικού παραβάν. Ειδικά σε αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε, έχουν υποτάξει όλη την πολιτική τους στις επερχόμενες κάλπες, καλλιεργώντας επικίνδυνες εκλογικές και ρεφορμιστικές αυταπάτες. Αυταπάτες που το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχουν είναι η καλλιέργεια αδράνειας και εφησυχασμού για ένα πολύ κρίσιμο διάστημα πριν τις εκλογές και η απογοήτευση μετά από αυτές. Για αυτό και η πολιτική τους δεν μπορεί παρά να αποτελεί ανάχωμα στην ανάπτυξη των αγώνων και να μετατρέπεται έτσι σε δεκανίκι της κυρίαρχης κυβερνητικής πολιτικής.
Παλλαϊκός αγώνας για να ανατραπεί η πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, των στερήσεων και της εμπλοκής στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών
8. Παρά τον άθλιο ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και την υπονομευτική πολιτική της ΑΔΕΔΥ και των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, το προηγούμενο διάστημα, πραγματοποιήθηκαν μέσα από τα συνδικάτα και τους συλλόγους δεκάδες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ιδιαίτερα της φοιτητικής νεολαίας, των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, άλλων εργαζομένων, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στις κυβερνητικές απαγορεύσεις και την εκτεταμένη καταστολή, στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα. Ενώ σημειώθηκαν και σημαντικές νίκες των εργαζομένων (e-food, COSCO, εκπαιδευτικοί). Ελπιδοφόρο μήνυμα στέλνει επίσης ο ανυποχώρητος αγώνας των εργατών της «Μαλαματίνας» που μπήκε στον τρίτο μήνα απεργίας, κόντρα στις τρομοκρατικές απολύσεις απεργών και τις κατασταλτικές επιθέσεις της κυβέρνησης.
Τα μέλη του Μ-Λ ΚΚΕ και της Πορείας, με πίστη στη δύναμη του λαϊκού αγώνα, συμβάλλουν σταθερά στην υπόθεση της αγωνιστικής ανασύνταξης του κινήματος, στους μαζικούς χώρους που παρεμβαίνουν. Κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και σε διαρκή πάλη με τη γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής, με τις υπονομευτικές εκλογικές και ρεφορμιστικές αυταπάτες που σκορπούν οι δυνάμεις της ψευτοαριστεράς.
Για το Μ-Λ ΚΚΕ ένας δρόμος υπάρχει, αυτός της παλλαϊκής-πανεργατικής αντίστασης και πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, για να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο, σε αναπόσπαστη σύνδεση με τους γενικότερους στόχους πάλης για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων και το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει το Μ-Λ ΚΚΕ την πάλη του στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και ταυτόχρονα θα αναπτύξει την ανεξάρτητη, αυτοτελή πολιτική του δράση με την πανελλαδική κινητοποίηση των δυνάμεών του, φέρνοντας παράλληλα στο επίκεντρο της δουλειάς του τα οργανωτικά καθήκοντα, αυτά της κομματικής οικοδόμησης που συζητήθηκαν πλατιά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του περασμένου Μάη. Με στόχο την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του Μ-Λ ΚΚΕ
Η ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
Οκτώβρης 2022