ΣΥΡΙΖΑ: αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα της πολιτικής του
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μάη αποτέλεσε το Βατερλό του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Η εκλογική του καθίζηση στο 20% κάνει τη ΝΔ να φαίνεται παντοδύναμη. Δίνει το δικαίωμα στον Μητσοτάκη, στο εγχώριο πολιτικό σύστημα, στο μαύρο μέτωπο της Δεξιάς και τα κυρίαρχα ΜΜΕ να θριαμβολογούν και τα ηγετικά στελέχη της ΝΔ, σαν τον ακροδεξιό Γεωργιάδη, να διακηρύσσουν με έπαρση ότι στο δεύτερο γύρο και την επόμενη τετραετία θα εφαρμόσουν μια σαρωτική αντιλαϊκή πολιτική για να ισοπεδώσουν ό,τι δεν πρόλαβαν την περίοδο 2019 – 2023.
Το συντριπτικό αποτέλεσμα προκαλεί έντονους εσωκομματικούς τριγμούς στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δηλώσεις του Τσίπρα πως αναλαμβάνει (κι αυτός) την πολιτική ευθύνη, αλλά και οι εκκλήσεις για ενότητα και συσπείρωση μπροστά στη δεύτερη κάλπη δεν μπορούν να συγκαλύψουν την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του και την πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει στις γραμμές του.
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανεξήγητη. Οι ρίζες της συντριβής του βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής του όλη την προηγούμενη περίοδο. Χωρίς αμφιβολία, το πολιτικό σκηνικό μετατοπίζεται πιο δεξιά, προς πιο συντηρητική κατεύθυνση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτέλεσε το αντίβαρο σ’ αυτή τη μετατόπιση αλλά μέρος του προβλήματος. Είναι η δύναμη εκείνη που στην πραγματικότητα έδωσε και συνεχίζει να δίνει ώθηση στην παράταξη της Δεξιάς και την πολιτική της.
Η τετραετία της διακυβέρνησής του ήταν εκείνη που φούσκωσε τα πανιά της Δεξιάς, την ξέπλυνε και τελικά την ανέστησε, δικαιώνοντας όλη την πολιτική των μνημονίων. Αποτέλεσε, για τη ντόπια ολιγαρχία και τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, τη «χρυσή εφεδρεία» ώστε να αντιμετωπιστεί η έντονη πολιτική κρίση της μνημονιακής περιόδου. Αφού η άρχουσα τάξη, με τη συμβολή μερίδας των κυρίαρχων ΜΜΕ, τον αξιοποίησε για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της και τη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, τώρα δεν έχει κανένα δισταγμό να τον κοντύνει ή ακόμα και να τον βγάλει στο περιθώριο, αν χρειαστεί, να τον πετάξει δηλαδή σαν στημένη λεμονόκουπα και να προκρίνει ξανά το ΠΑΣΟΚ ως τον κορμό του σοσιαλδημοκρατικού πυλώνα του πολιτικού συστήματος.
Από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης την περασμένη τετραετία ο ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας ταυτίστηκε με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ σε όλα τα βασικά ζητήματα. Στο διάστημα της πανδημίας ανέχθηκε και έβαλε πλάτη -κατά δήλωση του Τσίπρα- στην πολιτική των απαγορεύσεων, της καταστολής και των προστίμων και κυρίως στην εγκατάλειψη του ΕΣΥ που χάραξε η ΝΔ. Στο έργο των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος των δημόσιων υποδομών (αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα, ΔΕΗ κλπ), στο διαβόητο ΤΑΙΠΕΔ, μηχανισμό της εκποίησης, ο ΣΥΡΙΖΑ συμπρωταγωνίστησε μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική τις συνέπειες της οποίας πληρώνει ο λαός μας, όχι μόνο από την τσέπη του, αλλά και με τις ζωές των 57 νέων νεκρών στα Τέμπη. Ακόμα, ο φράχτης στον Έβρο, που ξεκίνησε να τον αμφισβητεί για να τον υποστηρίξει στη συνέχεια, η αντιμεταναστευτική πολιτική κάτω από τις υπαγορεύσεις της ΕΕ, οι στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και η ανανέωση των όρκων εξάρτησης με το δόγμα «ανήκομεν εις την δύσιν», ο ενδοτισμός και ο κατευνασμός -που αναγορεύτηκε σε εθνική θέση- απέναντι στις επιθετικές βλέψεις της τουρκικής ολιγαρχίας, αποτέλεσαν επίσης τα κοινά σημεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ όλο αυτό το διάστημα. Δεν είναι τυχαίο πως στα κοινοβουλευτικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφτηκε η υπερψήφιση των μισών τουλάχιστον από τα αντιλαϊκά νομοσχέδια της ΝΔ στο διάστημα 2019 – 2023, ανάμεσά τους και σωρεία άρθρων του αντεργατικού – αντισυνδικαλιστικού τερατουργήματος «Χατζηδάκη».
Η προεκλογική περίοδος εξαντλήθηκε σε μια ανούσια και παραπλανητική αντιπαράθεση ανάμεσα στα κυρίαρχα κόμματα για το ποιος, πώς και με ποιους θα σχηματίσει κυβέρνηση. Μια βολική αντιπαράθεση που εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποκρύψει το βάθος της ταύτισής του με την πολιτική της ΝΔ. Όλα αυτά τα στοιχεία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι που δυνάμωσαν τη Δεξιά, την εδραίωσαν στην πρώτη θέση, κάνοντάς τη να μοιάζει παντοδύναμη, σκορπώντας νέα απογοήτευση σε ένα πλατύ δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο.
Το διάστημα που απομένει ως τη δεύτερη κάλπη στις 25 Ιουνίου δεν θα είναι εύκολο. Όσο κι αν σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται αποδυναμωμένος, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επιδιώξει να θέσει νέα εκβιαστικά διλήμματα στο λαό, να ασκήσει αφόρητες πιέσεις σε δημοκρατικό και αριστερό κόσμο που απεγκλωβίστηκε από τα δίχτυα του στις 21 Μάη. Θα εκμεταλλευτεί το δημαγωγικό λόγο, με αντιδεξιό ή και αριστερούτσικο ακόμα περίβλημα, στην προσπάθειά του να ξαναεγκλωβίσει δυνάμεις και να ανακτήσει μέρος της εκλογικής του επιρροής. Μπροστά στη νέα εκλογική αναμέτρηση πρέπει να αποδοκιμαστεί το ίδιο και ακόμα πιο ηχηρά η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.