Ένας μαύρος απολογισμός
Τις πρώτες 100 ημέρες έκλεισε η νέα κυβέρνηση της ΝΔ. 100 ημέρες που σφραγίστηκαν από την ασύλληπτη τραγωδία των πυρκαγιών και την ανυπολόγιστης έντασης και έκτασης καταστροφή από τις πλημμύρες. Δάση μοναδικά, πολύτιμοι βιότοποι και οικοσυστήματα, αγροτικές καλλιέργειες και κτηνοτροφικές μονάδες, σπίτια και λαϊκές περιουσίες, χωριά ολόκληρα, υποδομές ζωτικής σημασίας, επιχειρήσεις παραδόθηκαν στις φλόγες, το νερό και τις λάσπες. Δεκάδες οι νέοι νεκροί. Δεκάδες χιλιάδες οι άνθρωποι που καταστράφηκαν ολοσχερώς. Και τώρα, μόνοι, εγκαταλελειμμένοι και αβοήθητοι, ξεκληρισμένοι, προστίθενται απλώς σε αυτούς των προηγούμενων «φυσικών καταστροφών», που ακόμη ζουν σε κοντέινερ και περιμένουν αποζημιώσεις… Πρόκειται για μια τρομακτική κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή. Για ένα νέο, ισχυρό πλήγμα στο δοκιμαζόμενο σκληρά, εδώ και δεκατρία χρόνια, λαό και τόπο μας. Μια ασύλληπτα τραγική κατάσταση που οι αιτίες της δεν βρίσκονται στην κλιματική αλλαγή. Βρίσκονται -πρώτα και κύρια- σε αυτούς που κυβερνούν εδώ και τέσσερα και πλέον χρόνια, αλλά και σε αυτούς που προηγήθηκαν. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι και οι υπόλογοι. Αυτοί είναι οι ένοχοι.
Ο εφιάλτης δεν σταματά εδώ. Οι ψηφίδες της δυστοπίας συμπληρώνονται με την εξωφρενική ακρίβεια που καλπάζει και προκαλεί σοκ στη λαϊκή οικογένεια, με την ακραία φτώχεια και εξαθλίωση που θεριεύουν και επεκτείνονται ραγδαία σε όλο και πλατύτερα εργατολαϊκά στρώματα, με την ασυδοσία και κερδοσκοπία της πλουτοκρατίας που παίρνει ασύλληπτες διαστάσεις. Ένα ζοφερό οικονομικό και κοινωνικό τοπίο έχει εδραιωθεί στη χώρα μας, με το ένα τρίτο -τουλάχιστον- της ελληνικής κοινωνίας να ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.
Αυτός είναι ο μαύρος απολογισμός των 100 πρώτων ημερών. Και έπονται και άλλα…
Νέες σφοδρές αντιλαϊκές ανατροπές
Ποια είναι η απάντηση, ποιο είναι το κυβερνητικό αφήγημα για το ζόφο αυτόν που καταπλακώνει το λαό; Κυνικοί και αλαζόνες, ο πρωθυπουργός, τα κυβερνητικά στελέχη και ο προπαγανδιστικός τους μηχανισμός, αφού αποποιήθηκαν κάθε ευθύνη αποδίδοντας τις καταστροφές στην κλιματική αλλαγή, αφού διαβεβαίωσαν προκλητικά πως το «επιτελικό κράτος ήταν παρόν» και «λειτούργησε», αφού άφησαν -και πάλι- τους πάντες και τα πάντα στο έλεος και της επόμενης κακοκαιρίας, έδωσαν κάποιες υποσχέσεις, μοίρασαν και λίγα ψίχουλα, ομολογώντας ουσιαστικά πως θα συνεχίσουν να βαδίζουν στον ίδιο δρόμο της πλήρους αδιαφορίας και περιφρόνησης της ζωής και των αναγκών του λαού και της χώρας. Και πέρασαν στο «κύριο έργο» τους.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης, στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο, ασυγκράτητος, μίλησε για τις «μεγάλες και τολμηρές αλλαγές» που θα προωθήσει με «πολύ γρήγορους ρυθμούς», που θα «αποδομούν παθογένειες» και θα συγκρούονται με «οχυρωμένα συμφέροντα». Το μήνυμα σαφές. Οι «παθογένειες» και τα «οργανωμένα συμφέροντα» που υπονοούνται δεν είναι, βεβαίως, οι παθογένειες, τα αντιλαϊκά χαρακτηριστικά και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα ενός κράτους που είναι κατεξοχήν δημιούργημα της Δεξιάς και υποβάλλει σε συνεχείς δοκιμασίες το λαό, και μόνο το λαό. Είναι η ωμή προειδοποίηση μιας αντιδραστικής παράταξης που, κραδαίνοντας ένα πλασματικό 41%, ανασκουμπώνεται και περνάει στην κλιμάκωση μιας σκληρής ταξικής πολιτικής άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μετά το πρόσφατο εργασιακό τερατούργημα του Άδ. Γεωργιάδη, η επίθεση στο λαό θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Αυτό διατυμπανίζουν. Νέες σφοδρές αντιλαϊκές ανατροπές, νέο χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, απογείωση της προκλητικής στήριξης της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και των ξένων πολυεθνικών, ενίσχυση της δεδομένης υποταγής και δουλικής διεκπεραίωσης όσων επιτάσσουν οι δυνάστες της χώρας και του λαού, οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Αυτές είναι οι «μεγάλες και τολμηρές αλλαγές».
Η δύναμή τους είναι πλασματική
Μια νέα πολιτική πραγματικότητα διαμορφώνεται. Η ρευστότητα και οι μη αναμενόμενες εξελίξεις τη χαρακτηρίζουν. Η αδιανόητη -πριν λίγο- επικράτηση και εκλογή του Στεφ. Κασσελάκη, σε ένα περιβάλλον αστάθειας, κρίσης και έντονων διεργασιών στο αστικό πολιτικό σύστημα -στο οποίο συμπεριλαμβάνεται βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ-, δημιουργεί νέα δεδομένα. Επιταχύνει εξελίξεις όχι μόνο στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ευρύτερα. Δεν ανοίγει μόνο, με καταλυτικό τρόπο, ζητήματα που έχουν να κάνουν με την κρίση, τη φυσιογνωμία, ενδεχόμενη διάσπαση, ακόμη και την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ ή τη δημιουργία νέου πολιτικού σχηματισμού. Ανοίγει και γενικότερα ζητήματα που αφορούν τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και τη διαμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου στην Ελλάδα. Επιδρά ακόμη και στις εξελίξεις στο χώρο από την Κεντροδεξιά μέχρι την Ακροδεξιά. Σε όλες αυτές τις διεργασίες, η παρέμβαση του ξένου παράγοντα -των ΗΠΑ πρωτίστως- είναι ισχυρή. Επίσης, οι ανακατατάξεις στην ελληνική ολιγαρχία -με ευνοούμενους και ριγμένους στο νέο μεγάλο φαγοπότι του περιβόητου Ταμείου Ανάκαμψης- κυοφορούν νέες ισορροπίες, νέες πολιτικές προτιμήσεις και εύνοιες.
Η εκλογική κατίσχυση της ΝΔ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές δημιουργεί ψευδείς εντυπώσεις παντοδυναμίας. Στην πραγματικότητα, το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανυπαρξία μιας αντιπολίτευσης που θα μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να ευνουχίζει τις λαϊκές αντιστάσεις ενισχύει τα φαινόμενα αστάθειας ενός αστικού πολιτικού συστήματος σε πλήρη ανυποληψία.
Μεγάλο μέρος της λαϊκής ψήφου που κατευθύνθηκε στη ΝΔ δεν ήταν ψήφος επιδοκιμασίας και πραγματικής έγκρισης της πολιτικής της. Ήταν ψήφος ενός συρρικνωμένου εκλογικού σώματος (αποχή κοντά στο 48%) που έκφρασε την ανοχή του, που εκβιάστηκε και υπέκυψε τελικά σε εκφοβιστικά και εκβιαστικά διλήμματα και τα δεκάδες εφήμερα επιδόματα και κουπόνια. Δεν είναι «ισχυρή εντολή αυτοδυναμίας», όπως διατυμπανίζει ο Κυρ. Μητσοτάκης, τα στελέχη του και οι προπαγανδιστές του.
Όσο και αν η ο πρωθυπουργός ποζάρει με σιγουριά για την τρέχουσα κυβερνητική θητεία της ΝΔ, όσο και αν φαντάζει βαριά -για το λαό- η σκιά του εκλογικού αποτελέσματος, όσο και αν φαντάζουν ισχυροί, η σταθερότητά τους είναι εύθραυστη, ευάλωτη. Η δύναμή τους είναι πλασματική. Ήδη, όλες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την έντονη λαϊκή αποδοκιμασία για τις κυβερνητικές «επιδόσεις», από τη «διαχείριση» των φυσικών καταστροφών μέχρι το μέτωπο της ακρίβειας. Και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, οι αποπομπές υπουργών και στελεχών, τα «αδειάσματα» άλλων, οι γκρίνιες, οι αποδοκιμασίες, οι εντάσεις δείχνουν πως η κατάσταση είναι εύθραυστη. Τα φαινόμενα φθοράς και κρίσης, στο κυβερνητικό στρατόπεδο, απλώνονται και δυναμώνουν.
Η δυσφορία και η οργή διαπερνούν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Οι λαϊκές αντιδράσεις είναι αναπόφευκτες και η ανάπτυξη νέων λαϊκών αγώνων αναπότρεπτη. Και τότε θα δοκιμαστεί ο «εκλογικός θρίαμβος» και η «παντοδυναμία» της ΝΔ.
Οι έκπληκτες «πρωτοπορίες»
Πολλοί είναι αυτοί που παριστάνουν τις έκπληκτες πρωτοπορίες και εκτοξεύουν αναθέματα και κατάρες εναντίον του «καθυστερημένου» λαού για την ψήφο του, για την παθητικοποίησή του. Όλοι αυτοί ας κοιταχτούν πρώτα στον καθρέφτη. Οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση βαραίνουν αυτούς και μόνο. Αυτοί που συντάχτηκαν και στήριξαν τη ρεβιζιονιστική στροφή το 1956 και συμμετείχαν ενεργά σε όλη τη μετέπειτα πολύχρονη πορεία εκφυλισμού του κομμουνιστικού κινήματος μέχρι και την ολοκληρωτική κατάρρευση των σάπιων ρεβιζιονιστικών καθεστώτων και εμμένουν μέχρι σήμερα σε αυτόν το δρόμο, αυτοί που σαν κυβερνώσα Αριστερά διέψευσαν τις ελπίδες και προσδοκίες του λαού με τον πιο αναίσχυντο τρόπο, αυτοί που χάιδεψαν και χαϊδεύουν όλους τους προηγούμενους χωρίς να βάζουν διαχωριστικές γραμμές με το ρεβιζιονισμό και το ρεφορμισμό και φαντασιώνονται πολιτικά μέτωπα μαζί τους, όλοι αυτοί είναι οι υπαίτιοι για τον αφοπλισμό και την υποχώρηση του εργατικού, του λαϊκού και του κομμουνιστικού κινήματος. Ενίσχυσαν, επί της ουσίας, και ενισχύουν την αντιδραστική προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει εναλλακτική, με τα αποτελέσματα για τα οποία διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους τώρα…
Για να επιχαίρει ο Μ. Βορίδης και να δηλώνει πως οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ «είναι το τέλος της Αριστεράς στην Ελλάδα».
Για
να επιχειρεί ο Κυρ. Μητσοτάκης να πάρει τη μεγάλη ρεβάνς για όλες τις
οικονομικές, συνδικαλιστικές και δημοκρατικές κατακτήσεις του λαϊκού
κινήματος και να δημιουργήσει όρους απόλυτης κυριαρχίας της
αντιδραστικής ιδεολογίας.
Η αντιαριστερή, αντικομμουνιστική επίθεση θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να φρενάρει την αντιδραστική επίθεση, ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να διαλύσει τη σκοτεινιά που απλώνεται είναι η ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων, η αποφασιστική υπεράσπιση των ιδεών και της ιστορίας της πραγματικής Αριστεράς και του γνήσιου κομμουνιστικού κινήματος.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος