Κυρίαρχοι κύκλοι προετοιμάζουν το έδαφος για την επαναφορά του Τσίπρα μπροστά στην κρίση και τα αδιέξοδα του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος
Το πολιτικό σκηνικό μοιάζει καθηλωμένο. Η κυβέρνηση της ΝΔ αν και ασθμαίνουσα εξακολουθεί να προωθεί ευρεία επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Η Δημόσια Υγεία, το εργασιακό ωράριο, τα δημοκρατικά δικαιώματα, όλα μπαίνουν στο στόχαστρό της. Τα σκάνδαλα και τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, η ακρίβεια που καλπάζει αχαλίνωτη και φτωχοποιεί βίαια ολοένα και περισσότερα λαϊκά νοικοκυριά, τα χτυπήματα σε όσες εργατολαϊκές κατακτήσεις έχουν απομείνει όρθιες μετατρέπουν την κοινωνία σε ένα καζάνι που βράζει. Μέσα σε αυτό το φόντο η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη. Τα κόμματα της λεγόμενης κεντροαριστεράς, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και οι διασπάσεις του βαλτώνουν καθημερινά εξ αιτίας της πολιτικής τους. Μιας πολιτικής που παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους έχει σαν κοινό παρονομαστή την ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ στον ένα ή στον άλλο βαθμό.
Τα αστικά επιτελεία βλέποντας πως το λαδάκι στο καντήλι της κυβέρνησης σώνεται και πως είναι ορατή μια νέα πολιτική αστάθεια και κρίση, προσπαθούν να νεκραναστήσουν παλιές και χρεοκοπημένες συνταγές για να αναστηλώσουν την κεντροαριστερά. Ο Τσίπρας, που ολοένα και πιο πυκνά φιγουράρει δημόσια το τελευταίο διάστημα, προκρίνεται από κυρίαρχους κύκλους ως το κεντρικό πρόσωπο που μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική αυτή επιλογή.
Οι φημολογίες για το νέο κόμμα που ετοιμάζει ο Τσίπρας, οι οποίες φουντώνουν το τελευταίο διάστημα, αλλά και η αντιπαράθεση που είναι σε εξέλιξη ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τον Τσίπρα, λειτουργεί παραπλανητικά για το λαό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθώς και τα ζωτικά του συμφέροντα. Τον μετατρέπει σε θεατή των εξελίξεων μπροστά σε ένα νέο δίπολο που επιχειρείται να στηθεί στις πλάτες του, για να προωθηθεί τελικά η πολιτική της άρχουσας τάξης. Ήδη όλες τις προηγούμενες ημέρες πριν από τα εγκαίνια της ΔΕΘ και την ομιλία του Μητσοτάκη, στήθηκε μια ακόμα κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στον Τσίπρα με αφορμή τη δική του ομιλία την παραμονή των εγκαινίων. Μια αντιπαράθεση που μεθοδεύτηκε από τα ΜΜΕ για να δημιουργήσει ένα σκηνικό πόλωσης ανάμεσα στον Τσίπρα και την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο οποίος Τσίπρας ας σημειωθεί ότι παραμένει ακόμα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής του, ακόμα και αν δεν βρίσκεται στην ηγεσία του.
Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται από τον πρώην αρχηγό του, όπως και από την ντόπια μεγαλοαστική τάξη, ως καμένο χαρτί. Αφού πρώτα ολοκλήρωσε το βρόμικο έργο να ξελασπώσει το αστικό πολιτικό σύστημα την κρίσιμη στιγμή και αφού δεν απέδωσαν καρπούς οι προσπάθειες να ξαναστηθεί, τώρα αξιοποιείται ως δεξαμενή μέσα από την οποία ο Τσίπρας, με την εποπτεία των κύκλων της μεγαλοαστικής τάξης που τον στηρίζουν, θα συγκεντρώσει τα στελέχη που θα διαμορφώσουν το νέο κόμμα του. Πρόκειται δηλαδή για κανονικό ξεπουπούλιασμα έως ότου να απομείνει μόνο το πολιτικό κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί λοιπόν που τον προωθούν, προβάλλοντάς τον σαν τη λύση «σωτηρίας» για το λαό απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, τον ξεπλένουν απροκάλυπτα. Οι στημένες δημοσκοπήσεις που τον προβάλλουν ως το αντίπαλο δέος απέναντι στον Μητσοτάκη που έρχεται μάλιστα με φόρα, η καθημερινή σεναριολογία για το νέο φορέα – κόμμα που ετοιμάζει καθώς και οι δικές του δημόσιες εμφανίσεις και παρεμβάσεις διαμορφώνουν ένα σκηνικό στο οποίο ο Τσίπρας παρουσιάζεται λίγο-πολύ ως η διέξοδος απέναντι στη σαπίλα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Θέλουν να ξεχάσει ο λαός τα δεινά που πρόσθεσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα στο τιμόνι. Θέλουν να τον αθωώσουν από τις ευθύνες που κουβαλάει από τη μνημονιακή πολιτική που υπηρέτησε με την ίδια πίστη όπως και οι προκάτοχοί του. Αλλά πολύ περισσότερο, θέλουν να ξεχάσει ο λαός ότι ήταν αυτή ακριβώς η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που δικαίωσε και φούσκωσε ξανά τα πανιά της Δεξιάς, έφερε τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη ξανά στην κυβέρνηση και μάλιστα δικαιωμένους για τα μνημόνια και τους αμέτρητους βάρβαρους μνημονιακούς νόμους που επέβαλαν.
Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας είναι μέρος του προβλήματος, όσα φτιασίδια και αν του φορέσουν. Η επιχείρηση ολικής επαναφοράς του δεν αφορά το πώς θα βγει στο ξέφωτο ο λαός και οι εργαζόμενοι, πώς θα απαλλαγούν από τη σημερινή σκληρή αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Αντίθετα πρόκειται για μια νέα προσπάθεια εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας. Ο Τσίπρας επανέρχεται όχι για να διασώσει το λαό, αλλά για να υπηρετήσει τα συμφέροντα και την κυρίαρχη πολιτική της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης. Όπως ακριβώς το έκανε και στο πρόσφατο παρελθόν, έτσι και καλείται να το κάνει και τώρα. Επανέρχεται για να βγάλει το αστικό πολιτικό σύστημα από ένα διαφαινόμενο αδιέξοδο και μια υποβόσκουσα κρίση.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr