
Πρωτοφανείς σε μαζικότητα, πείσμα και δυναμισμό -και όχι εθιμοτυπικές- δείχνουν να είναι οι φετινές κινητοποιήσεις της αγροτιάς, γιατί όπως φαίνεται η κατάσταση «δεν πάει άλλο», γιατί «δεν υπάρχει φράγκο», γιατί απειλείται η ίδια η ύπαρξή της.
Αποδιάρθρωση, υποβάθμιση, εγκατάλειψη. Αυτό είναι το τρίπτυχο της κυβερνητικής πολιτικής στον αγροτικό τομέα, που συνοδεύεται και με καταστολή, με την πλειοψηφία των αγροτών της χώρας μας να μην έχει «αύριο» σ’ αυτό το απαιτητικό επάγγελμα. Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι και χειρότερη, μιας και τα «χτυπήματα» έρχονται το ένα μετά το άλλο.








