Είναι λάθος να θεωρείται η ελληνική κυβέρνηση συνένοχη στη γενοκτονία λόγω της «σιωπής» της, όπως ακούγεται συχνά. «Μακάρι να σιωπούσε». Δυστυχώς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποδειχθεί ένας από τους πιο πολύτιμους συμμάχους του γενοκτονικού κράτους του Ισραήλ, προσφέροντάς του, εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια, σταθερή και σημαντική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική στήριξη.

Από την πρώτη στιγμή της σφαγής στη Γάζα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να στείλει πολεμικές φρεγάτες εκτός συνόρων, προκειμένου να συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις που στρέφονται ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, πραγματοποίησε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και γυμνάσια σε ελληνικό έδαφος σε συνεργασία με τον ισραηλινό στρατό, ενώ αποστέλλει πολεμικά εφόδια και άλλο υλικοτεχνικό εξοπλισμό στο Ισραήλ, συμβάλλοντας άμεσα στη μηχανή του πολέμου.

Δεν είναι τυχαίο ότι διεθνείς αναφορές, όπως της Αλμπανέζε στον ΟΗΕ, καταγράφουν την Ελλάδα ανάμεσα στις πιο ενεργές χώρες που συμμετέχουν στη μεταφορά οπλισμού ο οποίος χρησιμοποιείται εναντίον των Παλαιστινίων, ενώ ταυτόχρονα, ιδίως μετά την έναρξη της γενοκτονίας, έχει αυξήσει τόσο τις εμπορικές συναλλαγές όσο και τη στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ. Η Ελλάδα δεν είναι απλός θεατής· είναι ενεργός κρίκος στην αλυσίδα της σφαγής.

Από την άλλη πλευρά, ελάχιστοι έχουν προσφέρει με τόσο ζήλο απροκάλυπτη πολιτική στήριξη στους σιωνιστές όσο η ελληνική κυβέρνηση. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς, σε μια συγκυρία όπου ακόμη και οι μεγάλοι δυτικοί «σύμμαχοι» του Ισραήλ —υπό την πίεση του παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης— επιχειρούν να διαχωρίσουν τη θέση τους, έστω με μισόλογα, η ελληνική κυβέρνηση επιμένει «καβάλα στ’ άλογο», βασιλικότερη του βασιλέως, να καλύπτει πολιτικά το κράτος-δολοφόνο.

Η Ελλάδα καταψήφισε το ψήφισμα που ενέκρινε η πλειοψηφία των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. για την αναθεώρηση της Συμφωνίας Σύνδεσης Ε.Ε.–Ισραήλ, απείχε από την κοινή ανακοίνωση των 24 κρατών που καταγγέλλουν τη στάση του Ισραήλ και ζητούν την απρόσκοπτη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και έχει καταψηφίσει και (αφορολόγητα) ψηφίσματα υπέρ της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ.

Ο Μητσοτάκης δηλώνει μάλιστα ότι «η Ελλάδα διατηρεί μία στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ και πρέπει στους συμμάχους μας να λέμε αλήθειες. Το έχω πει και κατ’ ιδίαν στον κ. Νετανιάχου ότι η φρικτή επίθεση της 7ης Οκτωβρίου δεν μπορεί να δικαιολογεί επιχειρήσεις με δυσανάλογο ανθρωπιστικό κόστος». Μία από τις πιο συγκλονιστικές γενοκτονίες της σύγχρονης ανθρώπινης ιστορίας, σε ζωντανή μετάδοση από τα κινητά μας, είναι «δυσανάλογο ανθρώπινο κόστος» για τον Μητσοτάκη, ο οποίος δεν αποδέχεται τον όρο «γενοκτονία», καθότι είναι —όπως λέει— «πολύ βαρύς».

Από την άλλη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, εκφράζοντας με ακόμα περισσότερο κυνισμό την κυβερνητική πολιτική, δηλώνει για το Ισραήλ «μακάρι να τους μοιάσουμε», πλέκοντας το εγκώμιο ενός κράτους που έχει δομηθεί πάνω στην κατοχή, την εθνοκάθαρση και το απαρτχάιντ.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι υπόλογη απέναντι στην Ιστορία, η οποία θα την γράψει με μαύρα γράμματα. Είναι υπόλογη απέναντι στους λαούς όλου του κόσμου και, πρώτα και κύρια, απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, τη δολοφονία του οποίου στηρίζει με κάθε τρόπο. Τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνητικών στελεχών προκαλούν μόνο οργή στους δημοκρατικούς ανθρώπους, που βλέπουν πίσω από τις δηλώσεις τη συνενοχή και τη δουλική στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστές και τους σιωνιστές.

Όμως είναι και υπόλογη και απέναντι στον ελληνικό λαό. Απέναντι σε έναν λαό που έχει βιώσει κατοχή και έχει γράψει λαμπρές σελίδες εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Απέναντι και στην Κύπρο, καθότι η στάση της έχει νομιμοποιήσει την τούρκικη εισβολή, κατοχή, τους εκτοπισμούς και τους εποικισμούς.

Το κίνημα αλληλεγγύης οφείλει να δυναμώσει, με πρώτο χρέος να ξεμπροστιαστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη συνενοχή της στα εγκλήματα του Ισραήλ και δεύτερο να σταματήσει επιτέλους η Ελλάδα να αποτελεί στήριγμα στη γενοκτονία.

Νταγιάνα Μ.

από το περιοδικό Πορεία, τ. 61 που κυκλοφορεί