Μ-Λ ΚΚΕ

52 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Όλοι, Δευτέρα 17 Νοέμβρη, στις αντιιμπεριαλιστικές-αντιαμερικάνικες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα

Αθήνα: Άγαλμα Κολοκοτρώνη, 15:00 

Συμπληρώνονται φέτος 52 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε την κορυφαία εκδήλωση αντίστασης του λαού και της νεολαίας απέναντι στο σιδερόφρακτο καθεστώς της αμερικανοκίνητης δικτατορίας. Η Χούντα θα κατέρρεε λίγο αργότερα, τον Ιούλιο του 1974, κάτω από το βάρος του εθνοπροδοτικού της πραξικοπήματος στην Κύπρο, το οποίο έδωσε την αφορμή για την τουρκική εισβολή και τη μέχρι σήμερα παράνομη κατοχή του μισού σχεδόν νησιού. Η δικτατορία αποτέλεσε βασική πολιτική επιλογή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για την καθυπόταξη του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, για την πλήρη υποταγή της χώρας μας στις εντολές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Από τις πρώτες μέχρι τις τελευταίες μέρες του καθεστώτος επιβλήθηκε ένα σκοταδιστικό, φασιστικό πλαίσιο, απαγορεύτηκε η πολιτική και συνδικαλιστική δράση, η αστυνομοκρατία κυριάρχησε παντού, χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές και κομμουνιστές φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν. Μαζί τους πολλά μέλη και στελέχη του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος που πέρασαν αλύγιστοι από τις φυλακές και τις εξορίες του χουντικού καθεστώτος. Είμαστε περήφανοι για τους μαρξιστές-λενινιστές που έδωσαν τη μάχη το Νοέμβρη του ’73 για την κατάληψη του Πολυτεχνείου, για να κυριαρχήσει η επαναστατική γραμμή κόντρα στη συμβιβαστική πολιτική της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ (ΚΚΕ) και του Ρήγα Φεραίου (ΚΚΕ Εσωτερικού) που αντιτάχθηκαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου.

Με τη συμβολή του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, ο λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέκτησε το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο που εκφράστηκε με τα αιτήματα για αποφασιστική αντιπαράθεση με το φασισμό και το καθεστώς της ξένης ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, κόντρα στις ρεβιζιονιστικές δυνάμεις που πάλεψαν για να μείνει το Πολυτεχνείο σε «φοιτητικές διεκδικήσεις». Γι’ αυτό το Πολυτεχνείο συνδέεται με το ίδιο κόκκινο νήμα με την εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, του Β΄ Αντάρτικου και των μεγάλων αγώνων της Μεταπολίτευσης, μέχρι τις μέρες μας.

52 χρόνια μετά, η φλόγα του Νοέμβρη συνεχίζει να καίει ασίγαστη. Όλοι οι βασικοί στόχοι της Εξέγερσης παραμένουν μέχρι τις μέρες μας ανεκπλήρωτοι. Η χώρα μας μετατρέπεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟϊκό ορμητήριο, με στρατιωτικές βάσεις από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Την ίδια στιγμή, ο ρόλος της Ελλάδας ως «πύλη» για την εισροή του αμερικάνικου υγροποιημένου αερίου στην Ευρώπη αποκαλύπτει το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας: Μια χώρα «πεδίο βολής φθηνό», μια χώρα-διαμετακομιστικός κόμβος για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Για την κυβέρνηση της ΝΔ και τον υπόλοιπο αστικό πολιτικό κόσμο, η «σωστή πλευρά της ιστορίας» είναι η στήριξη του γενοκτονικού πολέμου του φασιστικού κράτους του Ισραήλ απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό. Είναι η συνεργασία με το νεοφασιστικό καθεστώς Ζελένσκι της Ουκρανίας. Η πολιτική της ξενοδουλείας, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, των ιδιωτικοποιήσεων, μαζί με την πολιτική της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας έχει οδηγήσει τη ΝΔ και τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης σε βαθιά κρίση και απομόνωση. Τώρα στήνεται μία ολόκληρη συντεταγμένη επιχείρηση αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, πλασαρίσματος «νέων» κομμάτων και ηγετών-μεσσιών για να βγει το πολιτικό σύστημα από την κρίση που το παραδέρνει.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση χτυπά τα δημοκρατικά δικαιώματα της νεολαίας και του λαού. Χουντικής έμπνευσης μέτρα στα πανεπιστήμια για να περάσει το βαθιά ταξικό μέτρο των διαγραφών, συλλήψεις, πειθαρχικές διώξεις, ακόμη και ποινές φυλάκισης για γκράφιτι αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός ποινικοποιείται, φοιτητές και εκπαιδευτικοί σέρνονται στα δικαστήρια, ενώ η καταστολή και τα χημικά στις διαδηλώσεις τείνουν να γίνουν «κανονικότητα». Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η τροπολογία για τον «Άγνωστο Στρατιώτη», όχι μόνο απαγορεύει με απαράδεκτο τρόπο τις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις μπροστά απ’ τη Βουλή, αλλά αποκαλύπτει τον ρεβανσιστικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη και οι τεράστιες ευθύνες που βαραίνουν αυτήν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Σήμερα, που τα σύννεφα του πολέμου στην περιοχή μας και τον κόσμο ολοένα και πυκνώνουν, που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις οξύνονται, εγκυμονώντας γενικευμένες πολεμικές συρράξεις, που οι πυρηνικοί αλληλοεκβιασμοί απειλούν τους λαούς και οι κούρσες των πολεμικών εξοπλισμών στερούν κοινωνικά αγαθά και ιστορικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης, η Εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί ορόσημο για τους αγώνες των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού. Ο Νοέμβρης διδάσκει και εμπνέει, θυμίζει πως η λευτεριά και το δίκιο δε χαρίζονται, αλλά κατακτιούνται με αγώνες.

52 χρόνια τώρα, το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες της νεολαίας και του λαού. Στον ηρωικό αγώνα του αδούλωτου Παλαιστινιακού λαού. Στην καθημερινή πάλη του αγωνιζόμενου φοιτητικού κινήματος ενάντια στην έξωση των παιδιών του λαού απ’ τα πανεπιστήμια, ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας. Στους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος για την υπεράσπιση των κατακτήσεων των εργαζομένων, για 5ήμερο, 8ωρο και αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις. Στον αγώνα για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη. Στο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ, στον αγώνα του αδούλωτου λαού για να πάρουν σάρκα και οστά
οι ανεκπλήρωτοι στόχοι του Νοέμβρη,

για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία,

για να φύγει η χώρα μας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ,

για να φύγουν οι αμερικάνικες βάσεις από τη χώρα μας.

Για μια Ελλάδα ελεύθερη, δημοκρατική και ανεξάρτητη,
με το λαό αφέντη στον τόπο του